خلاصة:
زمینه: کلید حفظ اعتماد مراجعین و عموم یک جریان اخلاقی و حرفهای است که عمل حسابداران را با درستی، بیطـرفی و استقلال شکل میدهد. در این راستا هر شرکت باید یک منشور اخلاقی داشته باشد تا بهوسیله آن بتواند خطر را به حداقل برساند. پژوهش حاضر به دنبال بررسی اثرات اخلاق حسابداری به عنوان سازوکاری در جهت افزایش تصمیمگیریها و رفتارهای اخلاقی در حسابداران، مدیران مالی و مدیران عامل در بخش خصوصی است.
روش: پژوهش حاضر، توصیفی ازنوع همبستگی است. جامعه آماری تحقیق شامل حسابداران، مدیران مالی و مدیر عامل شهرک صنعتی زاهدان است. به دلیل محدود بودن جامعه آماری(230N=) کل جامعه بهعنوان نمونه پژوهش انتخاب شد. پرسشنامه استاندارد جهت گردآوری دادها بین جامعه آماری توزیع و در نهایت تعداد 184 پرسشنامه جمعآوری شد و جهت تحلیل فرضیات و پردازش دادهها از روش مدلسازی حداقل مربعات جزئی(PLS) استفاده گردید.
یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که اخلاق حسابداری بر بهبود تصمیمگیری و رفتار مدیران در بخش خصوصی تاثیر دارد و با تقویت اخلاق در شرکت میتوان به اخذ تصمیمها و رفتارهای اخلاقی امیدوار، و نگرانیهای مربوط به رسوائی اخلاقی در شرکت را رفع نمود.
نتیجه گیری: باتوجه به رابطه اخلاق حسابداری و بهبود تصمیمگیری و رفتار مدیران، به نظر میرسد ضروری است که نهادهای حرفه ای به فراهم کردن منشور اخلاقی که ضمن جامع بودن، از ضمانت اجرایی مناسب برخوردار باشد، همت گمارند تا بدینوسیله بتوان از وقوع رسوائیهای مالی و کم شدن اعتبار حرفه پیشگیری کرد.
ملخص الجهاز:
نتیجهگیری: باتوجه به رابطه اخلاق حسابداری و بهبود تصمیمگیری و رفتار مدیران، به نظر میرسد ضروری است که نهادهای حرفه ای به فراهم کردن منشور اخلاقی که ضمن جامع بودن، از ضمانت اجرایی مناسب برخوردار باشد، همت گمارند تا بدینوسیله بتوان از وقوع رسوائیهای مالی و کم شدن اعتبار حرفه پیشگیری کرد.
تعریف محدود آنها بر این دلالت دارد که اخلاق حسابدرای متضمن روشی است که بهوسیله آیین رفتار حرفهای11 تشریح شده و تعریف گسترده تر، شامل تصمیم گیریهای اخلاقی و تصمیم گیریهای مربوط به انتخاب روشها و سیاستگذاریها در حسابداری میشود (5).
بنابراین با توجه به پیشینه مورد بررسی هدف از مطالعه جاری بررسی رابطه اخلاق حسابداری با بهبود تصمیمگیری و رفتار حرفهای مدیران است.
یافتهها در این بخش با استفاده از روش تحلیل مسیر به بررسی رابطه اخلاق حسابداری با توان تصمیم گیری پرداخته شده است.
ضریب مسیر رابطه اخلاق حسابداری با بهبود تصمیمگیری برابر با 777/0 میباشد، مقدار آماره tبرابر با 736/23 است که بیشتر از 57/2 میباشد.
چون ضریب مسیر مستقیم، مقداری مثبت(294/0+) و معنیدار است لذا میتوان استنباط نمود اخلاق حسابداری رابطه مثبت و مستقیم با بهبود رفتار مدیران داشته است.
ضریب تأثیر غیرمستقیم اخلاق حسابداری 279/0 و آماره T آن 388/13 است که چون بیشتر از 57/2 میباشد در سطح اطمینان 99 درصد متغیر اخلاق حسابداری بهطور غیرمستقیم نیز با متغیر بهبود رفتار مدیران رابطه معناداری داشته است.
رابطه کل متغیر اخلاق حسابداری با بهبود رفتار مدیران 573/0 است که از مجموع رابطههای مستقیم و غیرمستقیم حاصل شده است که در سطح اطمینان 99 درصد معنادار است.