خلاصة:
شاید مهمترین مصوبه سی و دومین اجلاس عمومی یونسکو(اکتبر 2003، پاریس)تصمیم
برای طرح و تصویب کنوانسیون جهانی تنوع فرهنگی براساس اعلامیه جهانی تنوع فرهنگی
باشد که با اجماع تمام کشورهای عضو یونسکو در سال 2001 به تأیید رسیده است.در این
مقاله ما برآنیم تا زمینههای شکلگیری مرجعیت جدید فرهنگی جهانی براساس تنوع و
تکثر فرهنگی را بشناسیم و نشان دهیم که هماکنون در سطح جهان این مرجعیت فرهنگی
مبنای توسعه انسانی و پایدار شمرده میشود.از آن جا که به احتمال بسیار زیاد جمهوری
اسلامی ایران نظر موافق خود را نستب به این کنوانسیون در سال 2005 اعلام خواهد کرد،
مهمترین تبعات این تصمیم بر سیاستگذاری فرهنگی در عرصههای کلان و بخشی مورد بررسی
قرار خواهد گرفت.
ملخص الجهاز:
"سازمان آموزشی، علمی فرهنگی ملل متحد، یونسکو، در سی و دومین اجلاس عمومی خود در پاریس، مهرماه 1382(اکتبر 2003)، که نویسنده این سطرها نیز در آن حضور داشت، موضوعی را در کمیسیون فرهنگ خود براساس اجماع 190 کشور عضو به تصویب رساند که بیتردید در آینده نزدیک در دستور کار دولت و مجلس قرار خواهد گرفت.
» (dibI) در سال 1988، مشاهده افزایش فقر، طرد اجتماعی، مشاغل ناپایدار و شکاف درآمدی در کشورهای توسعه یافته 1 و نیز کمسو شدن فرهنگها و زبانهای محلی، تشدید اختلافات (1)-لازم به ذکر است که اعمال سیاستهای نئولیبرال، براساس مدل آمریکا و انگلستان، به وسیله ژاک شیراک درطبقاتی، فقر و نابرابری و در کنار آن توسعه بنیادگرایی مذهبی و غربستیزی در کشورهای در حال توسعه، دبیر کل وقت سازمان ملل متحد، خاویر پرز دکوئیار را بر عقیده زیر راسخ میکند:«تا سال 1988، برای ما آشکار شده بود که توسعه تعهدی بسیار پیچیدهتر از آن است که در ابتدا تصور میشد.
دولت ایالات متحده آمریکا که در دسامبر 2003 پس از 19 سال عدمحضور، دوباره به نونسکو پیوسته در تلاش است تا مفاد کنوانسیون با قواعد و قوانین سازمان جهانی تجارت در مغایرت نباشد و دولت جمهوری اسلامی ایران نیز با توجه به محوریت کشورهایی همچون فرانسه و کانادا در تنظیم اعلامیه جهانی تنوع فرهنگی و کنوانسیونی که براساس آن تنظیم میشود، پیشنهاد تنظیم سند آسیایی کنوانسیون جهانی تنوع فرهنگی را به کشورهای چین و هند در جریان گردهمایی وزیران فرهنگ شبکه بین المللی سیاستگذاری فرهنگی در کروآسی(اکتبر 2003)ارائه کرده که با استقبال نیز مواجه شده است؛ 1 البته باید امیدوار بود که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی توان هماهنگی چنین کاری را با حفظ محوریت ایران در فرصت اندک باقیمانده داشته است."