چکیده:
معاد یکی از اصول اعتقادی دین اسلام است که باسایپر اصول و فروع دین و به
عبارتی با همه شوّون آنسان و جهان. ارتباط دارد. این اصل در مواضع متعددی از
نهجالبلاغه وارد شدهاست. با دقت در مواردی که جلوة آن بیشتر اسست. توجه یه
جکیده
قرار گیرد. حضرت علی ال معاد را در جهان هستی در ادامة آفرینش نخست و
فنا و نابودسازی کامل آن دانسته و چگونگی آنرا مادی مطرح میکند و نیز ضمن
همراهسازی انسان با مراحل سهگانة جهان, بر معاد جسمانی تاکید میورزد.
Resurrection is one of the Islamic fundamental teachings which has some relation with other religious fundamental teachings as well as precepts; in other words، with all affairs of man and world. This principle is referred to in several positions in Nahj al-Balagha. Deliberation upon such positions indicates that this principle can be surveyed in Nahj al- Balagha with regard to some aspects including its nature and quality. Imam Ali considers resurrection in the world in the continuity of the first creation and then its full destruction describing its quality as being material. While paralleling man with three states of the world، Imam emphasizes material resurrection.
خلاصه ماشینی:
"حضرت علیه السلام پس از ذکر این مرحله(آفرینش جهان هستی)،توسط خداوند سبحان، نخست برخی دلایل آفرینش را که ممکن است به ذهن آید و افراد بشر به خاطر آنها چیزی را بسازنند،برمیشمرد و آن امور را از ساحت خداوند نفی میکند: «لم یتکاءده صنع شیء منها اذا صنعه،و لم یؤده منها خلق ما خلقه و برأه،و لم یکونها لتشدید سلطان،و لا لخوف من زوال و نقصان،و لا للاستعانة بما علی ند مکتاثر و لا للإحتراز بها من ضد مثاور،و لا للازدیاد بها فی ملکه،و لا لمکاثرة شریک فی شرکه،و لا لوحشة کانت منه،فأراد ان یستأنس الیها»؛آفرینش چیزی برای خداوند[هنگام آفریدن]سخت نبود و خلقت آنها،برای او سنگین نبود؛خداوند،جهان هستی را برای تقویت حکومتش،و یا برای ترس از زوال و کاستی،و یا برای یاری خواستن از آنها در برابر شریکی[و نظیری]فزونطلب، و یا پرهیز از دشمنی هجومآور،و یا برای طولانی ساختن[دورۀ]حکومت،و یا فزونطلبی شریکی در امر شراکت،و یا برای وحشت از آنکه بخواهد از آنها [موجودات]انس و الفتی یابد،نیافرید؛(خطبه 186).
3-3-تأیید معاد جسمانی با بیان حالات اجساد انسانی علی علیه السلام در کلامی(پیش از مطلب یاد شده در بخش پیشین)به سپری شدن مراحل جهان هستی و فرارسیدن قیامت و آفرینش دوبارۀ انسان اشاره میدهد و با نگاهی به حالات اجساد انسان در دنیا و پس از مرگ،به زنده شدن اجسام همۀ آنها با معاد،خبر میدهد: «حتی اذا تصرمت الامور،و تقضت الدهور،و أزف النشور،اخرجهم من ضرائح القبور،و اوکار الطیور،و أوجرة السباع،و مطارح المهالک،سراعا الی امره، مهطعین الی معاده»؛تا زمانی که امور زندگانی تمام شود و روزگارن به پایان رسد و رستاخیز نزدیک شود."