خلاصه ماشینی:
"نزدیک به پانزده هنرمند دورهء صفویه چون:سلطان محمد،میر مصور،آقا میرک،دوست محمد،میرزا علی،مظفر علی،شیخ محمد،میر سید علی و عبدالصمد شیرینکام در پدید آوردن آن دست داشتهاند و تاکنون کتابهایی بسیار دربارهء این اثر ارزشمند هنری که روند پیشرفت و تکامل هنر ایرانی در سدهء دهم را به نیکی نشان میدهد،در اروپا و آمریکا به چاپ رسیده است.
داد و ستدهایی چنین،در زمینههای فرهنگی و هنری به ویژه اثر خارجی در خور به تماشا گذاشتن برای ایرانیان مسلمان نباشد،کاری است پسندیده؛اما باید با درنگ و دقت و حساسیت بسیار کار کرد تا آن دسته از آثار خارجی را که در ایران نگهداری میشوند-حتی اگر در خور نمایش همگانی نباشند-به آسانی از دست ندهیم.
مصطفی رحماندوست سخنران دیگر به بررسی تأثیر شاهنامه بر ادبیات کودکان و نوجوانان ایران پرداخت و گفت:«دربارهء ادبیات کودکان و نوجوانا هر ملتی،دو بحث عمده وجود دارد: الف)ادبیات کودک و نوجوان آن ملت از چه زمانی آغاز شده است؟ ب)سرچشمهء سوژهها و قصهها و شعرهای کودکان و نوجوانان آن ملت از چه منابعی است؟»وی با بر شمردن چند دیدگاه و بحث دربارهء آنها چنین نتیجه گیری کرد که«شاهنامهء فردوسی یکی از کهنترین و پربارترین متون ادب فارسی است که با هر یک از دیدگاههای یاد شده بدان بنگریم در مییابیم یکی از سرچشمهاهی عمدهء ادبیات ویژهء کودکان و نوجوانان است».
«برخی ترکیبهای ریشهای در شاهنامهء فردوسی»نام سخنرانی دکتر غلامرضا ستوده از ایران بود که به بررسی زبان شناسانهء ترکیبهایی چند در شاهنامه میپرداخت:«از ترکیبهایی که فردوسی با آوردن آنها در شاهنامه دامنهء لغت فارسی را گستردگی داده، دستهای را میتوان بر شمرد که یک ریشهء مضارع با اسم و یا صفتی ترکیب شده است."