خلاصه ماشینی:
"از سوی دیگر،اگر بنا باشد ماهیت هنری اثر را با فاصلهای بسنجیم که میان اثر و انتظارات نخستین خوانندگانش وجود دارد،میتوان چنین نتیجهگیری کرد که این فاصله- که در ابتدا همچون چشمانداز جدید خوشایند یا نامطبوعی تجربه میشود- برای خوانندگان آینده به امری روشن و بدیهی تبدیل میشود،یعنی انتظاری آشنا و جزئی از افق تجربۀ زیبایی شناختی آینده میگردد،بویژه سرشت کلاسیک به اصطلاح شاهکارهای ادبی به این تغییر افق ثانوی تعلق دارد.
گویی مولیر فقط آداب دانی و رفتار عصر خود را بازتاب داده و تنها بخاطر همین مقصود آشکار موفق باقی مانده است!اما در جاهایی که همخوانی میان اثر و گروه اجتماعی آشکارا وجود ندارد،برای نمونه در پذیرش اثر توسط گروهی که به زبانی بیگانه تکلم میکنند،اسکراپیت از طریق توسل به یک«اسطوره»خود را از مخمصه خلاص میکند:«اسطورههایی که دورانی در آینده آنها را میسازد، دورانی که از واقعیاتی که اثر ادبی باز میگوید بیگانه شده است».
افق انتظارات عامۀ کتابخوان در سال 1957،که در اینجا طرحی به اختصار از آن به دست داده شد(مردم بعد از مرگ بالزاک دیگر از رمان انتظار چیزهای با عظمت را نداشتند) تنها زمانی میتواند برای توضیح موفقیت نابرابر دو رمان مفید باشد که تأثیرات شکل روایی آنها هم مطرح شود،نوآوری فلوبر در فرم و اصل«نقل غیر شخصی»بیاحساس او،که باربی دوویلی با چنین قیاسی به آن حمله کرد:«اگر میشد یک ماشین قصهگو از فولاد ساخت،این ماشین همان طور مینوشت که آقای فلوبر مینویسد»."