خلاصه ماشینی:
"با توجه به این مشکلات و نابسامانیها و محدود کردن مسأله فلسطین در حد یک مسأله ملی تا قبل از انتفاضه، مبارزات مردم فلسطین نتوانست در جهت تشکیل کشوری واحد و مستقل و یکپارچه رهنمون شود؛ از سویی، تحکیم بنیانهای رژیم اسرائیل و نیز سازش دولتهای عربی با اسرائیل، مردم فلسطین را به تدریج از این نحوه مبارزه ناامید کرد؛ از طرف دیگر، با وقوع انقلاب اسلامی ایران و احیای اندیشه دینی و درک توانایی پاسخ گویی دین به مسائل اجتماعی و سیاسی، مبارزات مردم فلسطین به مسیر اصلی و صحیح خود یعنی عجین شدن با باورهای اسلامی هدایت شد و مردم فلسطین به درستی پی بردند که اسلام تنها راه رهایی و آزادی سرزمین فلسطین است.
مردم مظلوم سرزمینهای اشغالی فلسطین از یک سو، شاهد عدم موفقیت و تأثیر گذاریمبارزات سازمانهای پر طمطراق فلسطینی مستقر در خارج فلسطین در آزاد سازی سرزمینهای اشغالی بودند و از سوی دیگر، شاهد تثبیت موقعیت صهیونیستها و گسترش آبادیهای یهودی نشین و استحکام موضع رژیم اشغالگر اسرائیل ؛ این ناامیدی از خارج و فشار صهیونیستها در داخل، نقطه شروع حرکت انتفاضه و اتکای بر فکر و اندیشه خودی (اسلام) و امکانات موجود (سنگ) در سرزمینهای اشغالی بود.
اسلامی شدن مبارزات: اواخر دهه 1360 ش (1980 م) دوران تحول فکری و مبارزاتی ملت فلسطین است، زیرا از یک طرف، قیام سراسری سرزمینهای اشغالی را فرا گرفت و مبارزات مسلحانه به داخل سرزمینهای اشغالی کشانده شد و از طرف دیگر، سازمان آزادی بخش فلسطین، گروهها و سازمانهای متشکل در آن که برای مبارزه با اشغالگران شکل گرفته بودند مسیر مبارزات خود را از مبارزه مسلحانه به مذاکرات سیاسی به منظور تشکیل دولت فلسطینی در سرزمینهای اشغالی تغییر دادند."