خلاصه ماشینی:
"در بخش سوم به بررسی پوچواژه در زبان فارسی میپردازیم و واژۀ«این»را در جملاتمربوط با ملاکهای مورد اشاره میسنجیم و نشان میدهیم که این عنصر دارای هیچ یک از ویژگیهای ذکر شده برایمعرفهای اشاری نیست و در نتیجه یک پوچواژه است.
4. بررسی پوچواژه در زبان فارسی در این بخش با استفاده از ملاکهای ذکر شده در بخشهای قبل که خاص زبان فارسی هستند،به همراه ملاکهایدیگر،از جمله صورتهای مکاننما و امکان استفاده از واژه«کدام»که به طور خاص مفهوم اشاره را مورد پرسشقرار میدهد،سعی خواهیم کرد وضعیت عنصر«این»را در جملات(16)و(17)مشخص کنیم.
بنابراین،میتوان چنین نتیجهگیری کرد که کلمات«این»و«آن»در ساختارهای مورد نظر پوچواژههایی هستند که حضور آنهادر این جایگاه صرفا به دلایل دستوری همچون بازبینی حالت و به طور خاص بازبینی مشخصۀ اصل فرافکنی گستردهدر شاخص گروه زمان است.
اگرچه ما با اطلاق برخی از گزارههای مورد بحث به طبقهای که طبیبزاده(1386)آنها را در آن طبقه قرار میدهدموافق نیستیم،چرا که جملهای همچون"این بعیده که علی تو امتحان قبول بشه"از نظر ما جملهای خوشساختاست،آنچه که از بحث فوق برای ما حائز اهمیت است،وجود جملاتی مانند(52 ب)است که آشکار بودن فاعل درآنها لزوما به بدساختی آنها منجر میشود.
طبق این پیشنهاد،وجود اجباری مشخصۀحالت بر روی هستۀ زمان در مثالی از نوع(53)مستلزم ارتقای فاعل جمله پیرو به جایگاه فاعل جملۀ پایه (b53) ویا به دلیل آن که زبان انگلیسی زبانی ضمیرانداز نیست،مستلزم وجود پوچواژهای آشکار در این جایگاه است تامشخصۀ حالت و مشخصۀ اصل فرافکنی گسترده هستۀ زمان را بازبینی کند.
. evael lliw nhoJ taht elbaborp eb ot tI*(55) بنابراین،براساس آنچه در این بخش ذکر شد،میتوان نتیجه گرفت که در جایگاه فاعل در جملاتی مثل(52الف)و همچنین گونۀ بدون فاعل آشکار جملات از نوع(47 الف)یک پوچواژۀ ناآشکار وجود دارد."