چکیده:
زمینه و هدف: خشونت علیه پرسنل پزشکی مساله ای فراگیر است که به طرق مختلفی روی می دهد و عوارض متعددی دارد. خشونت علیه پرسنل پزشکی، پرسنل و مدیران سیستم های بهداشتی را درگیر می کند و می تواند اثر نامطلوبی نیز بر کیفیت مراقبت از بیمار بگذارد. بروز واقعی خشونت در مراکز ارایه دهنده خدمات بهداشتی و درمانی همچنان ناشناخته است زیرا گزارش دهی آن کم انجام می شود. بخش اورژانس و پرسنل آن خصوصا پرستاران به طور ویژه در خطر هستند ولی به دلیل نبود سیستم ثبت و گزارش دهی وقایع، سابقه تحقیق در این رابطه در کشور ما بسیار محدود است. این مطالعه اکتشافی به منظور نشان دادن فراوانی خشونت علیه پرسنل پرستاری شاغل در بخش اورژانس سه بیمارستان اصلی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1383 انجام شده است.
روش بررسی: پرسشنامه این پژوهش مقطعی توسط 136 نفر از پرسنل پرستاری شاغل در بخش اورژانس سه بیمارستان امام خمینی، دکتر شریعتی و سینا، تکمیل و سپس جمع آوری شد. پرسشنامه شامل اطلاعات فردی و سوالاتی در زمینه تجربه انواع خشونت و گزارش دهی آن بود. از نرم افزار آماری SPSS 11.5 جهت ورود و تحلیل داده ها استفاده شد.
یافته ها: تعداد 136 نفر پرسنل پرستاری در مطالعه ما شرکت کردند که %66.9 از ایشان زن و %31.6 مرد بودند. شیوع کلی خشونت بسیار بالا بود (%98.6) که در مورد خشونت کلامی %97.8، در خشونت جسمی %39.7 و سایر انواع خشونت غیرجسمی 86% بود. میزان گزارش دهی، در مورد خشونت جسمی بیشتر از دیگر انواع بود (%64.2 در مقابل %30.7 و %31.8 به ترتیب در خشونت کلامی و سایر انواع). دلیل کم نظر گزارش دهی از سوی پاسخ دهندگان، اعتقاد به بی فایده بودن این کار و اهمیت ندادن به موضوع، عنوان شده است. دلایل بروز خشونت نیز از نظر اکثریت پاسخ دهندگان، مدت زمان طولانی انتظار در اورژانس، بالا بودن هزینه های مستقیمی که بیماران باید بپردازند و عدم پوشش کافی بیمه ها و کم بودن تعداد پرسنل بخش اورژانس ذکر شده است. نگرانی از وقوع دوباره خشونت در آینده از سوی %91.1 از پاسخ دهندگان اظهار شد.
نتیجه گیری: مواجهه با خشونت خصوصا نوع کلامی، بین پرستاران شاغل در بخش اورژانس بالاست ولی علیرغم شیوع نگرانی از وقوع مجدد آن، گزارش دهی موارد و پیگیری های قانونی کم انجام می شود. به نظر می رسد برگزاری دوره های آموزشی مدون در مورد پیشگیری و نحوه برخورد با رفتارهای خشونت آمیز، ارتقای سیستم های مراقبتی مثل نگهبانی، آموزش پرسنل در مورد مهارت های ارتباط مناسب با بیماران بتواند نقش موثری در کاهش این مشکل داشته باشد.
خلاصه ماشینی:
"(***)متخصص پزشکی اجتماعی،استادیار دانشگاه علوم پزشکی تهران،مرکز تحقیقات تروما و جراحی سیناچکیدهزمینه و هدف:خشونت علیه پرسنل پزشکی مسألهای فراگیر است که به طرق مختلفی روی میدهد و عوارض متعددی دارد.
خشونت در مراکز ارایه دهنده خدمات بهداشتی و درمانی همچنان ناشناخته است زیرا گزارشدهی آن کم انجام میشود.
این مطالعه اکتشافی به منظور نشان داده فراوانی خشونت علیه پرسنل پرستاری شاغل در بخش اورژانس سه بیمارستان
روش بررسی:پرسشنامه این پژوهش مقطعی توسط 136 نفر از پرسنل پرستاری شاغل در بخش اورژانس سه بیمارستان امام خمینی،دکتر
بیمهها و کم بودن تعداد پرسنل بخش اورژانس ذکر شده است.
نتیجهگیری:مواجهه با خشونت خصوصا نوع کلامی،بین پرستاران شاغل در بخش اورژانس بالاست ولی علیرغم شیوع نگرانی از وقوع مجدد
فراوانی خشونت علیه پرسنل پرستاری شاغل در بخش اورژانس در سه
کار در اورژانس با تعدا دفعات مواجهه با دیگر انواع خشونت غیر فیزیکی
که مورد هر سه نوع خشونت قرار گرفته بودند(51 نفر)،باز هم نگران جدول 1.
(*)در مورد این متغیر،جمع هر یک از ستونهای مربوط به انواع خشونت برابر صد نمیشود که دلیل آن،انتخاب بیش از یک حالت توسط پاسخ
خشونت علیه پرسنل پرستاری شاغل در اورژانس سه بیمارستان مورد مطالعه،در مقایسه با مطالعات دیگر که شیوع بین 6 تا 98% را
ولی از سوی دیگر میتواند بیانگر این امر باشد که خشونت پدیدهای
کسانی که مورد هر سه نوع خشونت قرار گرفته بودند(51 نفر)،باز هم
مسأله عنوان شده است که این دو علت از سوی مطالعات دیگر نیز به
خشونت علیه پرسنل بهداشتی نیز اجتنابناپذیر است."