چکیده:
نظریه سرمایه فرهنگی، نوعی نگاه جدید و موسع به مفهوم سرمایه است که آن را از چنبرة محدوده های تجاری و اقتصادی بیرون کشیده ، به اشکال دیگری در عرصه های اجتماعی و فرهنگی توسعه میدهد. این نظریه اولین بار در سال ١٩٦٤ مطرح شد. اما شکل گیری آن را بایستی در پیشینه های جامعه شناسی کلاسیک جستجو کرد. تعاریف متنوعی از سوی صاحب نظران در این موضوع ارائه شده است که هر کدام از زاویه ای و دیدگاهی خاص به این مقوله اشاره کرده اند. از نگاه بوردیو، سرمایه فرهنگی دارای سه بعد تجسدی، عینیت یافته و نهادینه شده است . چیستی سرمایه فرهنگی و تعیین ابعاد مولفه ها وشاخصهای آن ، به اقتضا و تناسب هر جامعه ، میزان و معیاری برای سنجش وضعیت و کیفیت فرهنگ آن جامعه بوده ، زمینه ای برای شناسایی و دستیابی به راههای ارتقای آن است . لذا بررسی چیستی سرمایه فرهنگی بسیجیان اقدامی است در جهت سنجش ، تعمیم و ارتقای سرمایه فرهنگی بسیجیان در جامعه . مطالعه و بررسی چیستی سرمایه فرهنگی بسیجیان بایستی با توجه به مباحث جامعه شناسی فرهنگ و با تاکید بر ریشه ها و ویژگیهای فرهنگ و تفکر بسیجی در قالب ابعاد مولفه ها و شاخصه های آن بومی شود. از این نگاه ، سرمایه فرهنگی بسیجیان دارای دو بعد معنوی و مادی است که هر یک از این ابعاد دارای مولفه ها و شاخصه های مربوط به خود بوده ، با این مشخصات سرمایه فرهنگی بسیجیان تبیین میشود.
خلاصه ماشینی:
با توجه به تعابیر مورد اتفاق و مشترکی که صاحب نظران در تعاریف ، ابعاد، مؤلفه ها، رویکردها، کارکردها و پیامدهای سرمایۀ فرهنگی ارائه داشته اند، تعابیری از قبیل ادراک فرهنگ متعالی، شناخت و مهارتهای فرهنگی، توانش و درک هنری، تجسم ، ذخیره و تأمین ارزشهای فرهنگی، دانش و نمادهای فرهنگی، توانایی درک و لذت از هنر، اطلاعات مهارت و دانش ، توانایی تصرف و استفاده از کالاهای فرهنگی، دسترسی به فرصتهای فرهنگی و رمزگشایی آنها و دیگر موارد از این قبیل که همگی در قالب جدول ١، ارائه شده و مورد نظر اندیشمندان است ، میتوان چنین برداشت کرد که سرمایۀ فرهنگی در یک تقسیم بندی کلی در دو سطح ذهنی و عینی طبقه بندی میشود که بعد ذهنی آن مربوط به بخشی از سرمایه های تجسدی فرد از قبیل ادراک، اندیشه و باورها و بعد عینی آن از قبیل رفتار عادتی (عادتواره ها)، منش و نحوة برخورداری فرد از اشیا و کالاها و نیز مدارک تحصیلی افراد مرتبط میشود.