چکیده:
این مقاله
سعی دارد به
مقولة آرکی تایپ
آی « در شعر
«آی آدم ها»ی نیما بپردازد
آرکی تایپ از اصطلاحات
مکتب روا نشناسی تحلیلی
یونگ است. او این اصطلاح را برای
تجارب و تصاویر جمعی به ارث رسیده
از اجداد باستانی بشر به کار برده است. این
تجارب و صور ذهنی در عمی قترین لایه های
ذهن ناهشیار بشر رسوخ یافته اند و از نظر
بن مایه، جهانی هستند. امروزه این اصطلاح
در نقد ادبی جدید کاربرد فراوانی دارد؛ زیرا
ریشة برخی از تخیلات و عناصری که شاعران
و نویسندگان به کار می برند در ناخودآگاه جمعی
آنان است. گاهی این تجربه های جمعی و تصاویر
نخستین چنان ژر ف اند که ادراکات سطحی
بشر نمی تواند آ نها را دریابد. بنابراین،
برای بیان این مفاهیم، شاعر از نماد
استفاده می کند و همین عامل کلام را
،« آ ی آد مها » به ابهام می کشاند. شعر
در عین سادگی، شعری نمادین است.
در این شعر، آرکی تایپ های متعددی را
می توان یافت، که سخن شاعر را به ابهام و
تا حدودی خلسه های سوررئالیستی نزدیک کرده
است. نگاه تازة نیما به عناصر طبیعی و تصاویر
ذهنی او، اندیشه و مفاهیمش را در هاله ای از ابهام
پوشانده است. بسیاری از نمادهایی که شاعر برای
بیان وضعیت جامعة عصر خود، به کار گرفته است،
اگر چه ناشی از اوضاع و احوال سیاسی و اجتماعی
زمان او هستند، ریشه در که نالگوها دارند و از ناخودآگاه جمعی
برمی خیزند. از آنجا که زمینة کلی این اثر نیما رویکردی اسطور های
دارد و بدون تفسیر نمادهای به کار رفته در آن فهم درست شعر
امکا نپذیر نیست، نویسندگان در این مقاله سعی دارند تا با نگاهی
عمیق به واکاوی آرک یتایپ های موجود در این شعر بپردازند و به
لایه های پنهان ذهن ناخودآگاه شاعر دست یابند.