خلاصه ماشینی:
"بنابراین در دوره باستان عموما معرفت و دانش اموری بودند واجد ارزش اخلاقی و البته در میان اقسام معارف و دانستنیها، باز یک سلسله مراتب ارزشی وجود داشت.
در قرون وسطی نیز همچنان پیوند میان دانش و ارزش استمرار پیدا میکند، اما معیار ارزشگذاری برای معارف، نسبتی است که معارف با مسیحیت و بهطور مشخص، باورهای رسمی کلیسا پیدا میکند.
با آغاز دوره جدید کمکم اهل علم و اهل دیانت راه خویش را جدا کردند و دانشمندان به دقت کوشیدند تا کار خود را از قضاوتهای دینی و اخلاقی اهل دیانت و اخلاق دور دارند و در مقابل نیز اهل دیانت در رد و تأیید یافتههای علمی، دقت و وسواس بیشتری از خود نشان دادند.
به بیان دقیقتر، هرچند در دورهی جدید تفکر فلسفی در غرب، میان دانش و ارزشگذاری دینی، گسست کامل به وجود آمد، اما همچنان اصل حصول حقیقت امری واجد ارزش اخلاقی تلقی میشود."