چکیده:
در این مقاله، نقش دستور زبان عربی و ساختار آن که به نوعی موجبات اختلاف در
ترجمههای فارسی قرآن کریم را فراهم نموده است، مورد بررسی قرار گرفته است.تعیین مواضع اختلاف در ترجمهها و پرداختن به زمینههای آن و مقایسه و ارزیابی
ترجمهها و انتخاب ترجمه یا ترجمههایی برتر.از جهتگیریهای اصلی این نوشتار به
شمار میرود.
خلاصه ماشینی:
"1 «قال فبعزتک لاغوینهم اجمعین الا عبادک منهم المخلصین»(ص، 82؛83) 2 اگر بپذیریم که مرجع ضمیر مورد اختلاف، یوسف(ع)است، مفهوم آیه چنین خواهد بود که؛شیطان به نوعی در دل و اندیشه یوسف راه یافته و ذکر خدا را در او به فراموشی سپرده است، که این عمل شیطان در یوسف، حالتی از اغواء و اغفال به شمار میرود که برخلاف آیات یاد شده از سورههای«حجر»و«ص»خواهد بود.
و ایه لهم انا حملنا ذریتهم فی الفلک المشحون»(یس، 41)در این آیه با وجود واژه «المشحون»و نیز تعین کشتی که بر مفرد بودن آن دلالت دارند، اما در ترجمه مکارم شیرازی به صورت جمع معنی شده است.
حجابی بداریم که آنها از فهم حقایق آن دور و مستور باشند» در بین ترجمههای بیستگانه که مورد بررسی قرار گرفته است، تنها در ترجمه خرمشاهی به این نکته ادبی توجه شده و«مستورا»به معنی اسم فاعل بیان گردیده است و در ترجمه مجتبوی نیز به نوعی هر دو مفهوم فاعلی و مفعولی از«مستورا»ذکر شده است: خرمشاهی:«و چون قرآن خوانی، میان تو و کسانی که به آن جهان ایمان ندارند پردهای پوشیده- نامرئی، یا پوشانده-افکنیم.
-دارا میباشند، تنها از لفظ اسم فاعل استفاده شده است؛ «ان ما توعدون لاات و ما انتم بمعجزین»(انعام، 134) «من کان یرجو لقاء الله فان اجل الله لات»(عنکبوت، 5) «و ان الساعة اتیه»(حجر، 85؛طه، 15؛حج، 7؛فاطر، 59) این آیات میتواند شواهد روشنی از قرآن باشد در اینکه«مأتیا»در آیه مورد بحث، معنای اسم فاعل را دارد و شاید برای رعایت فواصل و جنبههای بلاغی دیگر بر وزن اسم مفعول آمده است."