چکیده:
براساس آنچه از منابع اسلامی، به خصوص نهج البلاغه درمی یابیم، مهم ترین هدف انبیای اله از تبیین شریعت دو چیز است؛ یکی عمران و آبادسازی زمین و دیگری ساختن و پرداختن درونی انسان و برشوراندن عقل های خفته به منظور دریافت آگاهی های لازم.نویسنده پس از اشاره کوتاهی که در این نوشتار به اهداف تعلیم و تربیت اسلامی دارد، در دو بخش به ارائه مطلب می پردازد. در بخش نخست، از ویژگی های مکتب تربیتی اسلام یاد می کند که عبارتند از راهبردهایی اساسی همچون رویکرد به عقل، تاکید بر کاربردی بودن و تناسب دانش با نیاز فرد و جامعه. همچنین، در بخش دوم، با تکیه بر راهبردهای یادشده، به سنت حسنه ای رهنمون می شود که هم اکنون در دو شکل، در حوزه های علمیه، تحت عنوان شیوه مباحثه معمول است؛یکی مباحثه درس استاد توسط دانش پژوهان علوم دینی، و دیگر، آنچه در حوزه خارج در سطحی بالاتر تدریس می شود.وی سپس با مروری بر مطالب یاد شده، به ارائه راهبردهای اجرایی در رابطه با روش مزبور می پردازد و نکات تجربی برگرفته از تجارب دیگران را یادآور می شود. نوشته حاضر با این فرضیه که شیوه مزبور می تواند پس از تبیین و توجیه کامل در ردیف مترقی ترین نظام های آموزشی قرار گیرد، بحث خود را در مایه بنیادی ـ راهبردی و به شیوه اسنادی کتابخانه ای ـ آرشیوی، در قالب توصیفی پی می گیرد؛ لیکن بدیهی است توجیه کامل این روش خارج از حوصله این مختصر می باشد. با این حال، وی به توضیح در مورد آن در حد ممکن پرداخته است، و با یک نتیجه گیری به بحث خود خاتمه می دهد.براساس آنچه از منابع اسلامی، به خصوص نهجالبلاغه درمییابیم، مهمترین هدف انبیای الهی( از تبیین شریعت دو چیز است؛ یکی عمران و آبادسازی زمین و دیگری ساختن و پرداختن درونی انسان و برشوراندن عقلهای خفته به منظور دریافت آگاهیهای لازم. نویسنده پس از اشارة کوتاهی که در این نوشتار به اهداف تعلیم و تربیت اسلامی دارد، در دو بخش به ارائة مطلب می پردازد. در بخش نخست، از ویژگی های مکتب تربیتی اسلام یاد می کند که عبارتند از راهبردهایی اساسی همچون رویکرد به عقل، تاکید بر کاربردی بودن و تناسب دانش با نیاز فرد و جامعه. همچنین، در بخش دوم، با تکیه بر راهبردهای یادشده، به سنت حسنهای رهنمون می شود که هم اکنون در دو شکل، در حوزههای علمیه، تحت عنوان شیوة مباحثه معمول است؛یکی مباحثة درس استاد توسط دانشپژوهان علوم دینی، و دیگر، آنچه در حوزة خارج در سطحی بالاتر تدریس میشود.وی سپس با مروری بر مطالب یاد شده، به ارائة راهبردهای اجرایی در رابطه با روش مزبور میپردازد و نکات تجربی برگرفته از تجارب دیگران را یادآور میشود. نوشتة حاضر با این فرضیه که شیوة مزبور می تواند پس از تبیین و توجیه کامل در ردیف مترقی ترین نظام های آموزشی قرار گیرد، بحث خود را در مایة بنیادی ـ راهبردی و به شیوة اسنادی کتابخانهای ـ آرشیوی، در قالب توصیفی پی میگیرد؛ لیکن بدیهی است توجیه کامل این روش خارج از حوصلة این مختصر میباشد. با این حال، وی به توضیح در مورد آن در حد ممکن پرداخته است، و با یک نتیجهگیری به بحث خود خاتمه میدهد.
خلاصه ماشینی:
تعلیم و تربیت مفید و متناسب با نیاز جامعه مهدی پژوهنده 1 چکیده براساس آنچه از منابع اسلامی، به خصوص نهجالبلاغه درمییابیم، مهمترین هدف انبیای الهی( از تبیین شریعت دو چیز است؛ یکی عمران و آبادسازی زمین و دیگری ساختن و پرداختن درونی انسان و برشوراندن عقلهای خفته به منظور دریافت آگاهیهای لازم.
مکتب تربیتی، تعلیم و تربیت اسلامی، آموزش مفید و کاربردی، آموزش نیازمحور، روش مباحثهای مقدمه ـ نگاهی به اهداف تعلیم و تربیت نظر به پارهای رویدادها و کنشها، با وجود آن که نظامهای عمدة تربیتی ـ که حاصل تجارب ارزندة انسان از دیرزمان میباشند ـ در غرب و شرق عهدهدار آموزش و پرورش نوع بشر بوده و هستند، چنان به نظر میرسد که بشریت نتوانسته از خوی توحش بدوی خارج شود و هر چند از نظر رشد فناوری، پیشرفتهای قابل ملاحظهای نموده است، در قالب مدرن به شکار و اسارت همنوعان خود و غارت منابع طبیعی آنان میپردازد و این رمز نارسایی این گونه مکاتب است.
در این نوشتة کوتاه اگر چه فرصتی در اختیار نبود تا بیش از سه محور راهبردی عمده همچون رویکرد به عقل، تأکید بر کاربردی بودن و تناسب دانش با نیاز جامعه، به عنوان راهبردهای اساسی در تعلیم و تربیت اسلامی بحث شود؛ لیکن برای ارائة طریق به یک روش مجرب در جهت راسخ شدن آموزشها از عهدة ایفای نقش برآمد.