چکیده:
از سال 2002 با به قدرت رسیدن حزب عدالت و توسعه در ترکیه، چرخش محسوسی در جهتگیری سیاست خارجی این کشور بهوجود آمد. این چرخش، خاطر کمالیستها و نظامیان سکولار و همچنین طرفداران غربی آنکارا را بیشتر تیره ساخت. شاید آنها همانند احزاب اسلامگرای قبلی با پشت کردن به اصول و آموزههای کمالیسم و رویگردانی از غرب، درپی تقویت اسلامگرایی و ایجاد ائتلاف مذهبی در منطقه بودند. هر چند در این مقطع زمانی، اصول جدیدی برای سیاست خارجی و داخلی این کشور تعریف شد؛ اما کارکرد و خروجی یک دهه از سیاست خارجی این حزب و تطبیق آن با اصول اساسی سیاست خارجی کمالیستی نشان میدهد که آنها با در پیش گرفتن رویه اسلامی نوگرا، نه تنها با اسلامگراهای قبلی متفاوت میاندیشند، بلکه با رقبای سرسخت و دیرینه خود در داخل (کمالیستهای سکولار)، بر سر اصول مهم کمالیسم به آشتی رسیده و به کارگیری رویکردهای جدید در سیاست خارجی فقط تغییر تاکتیک برای رسیدن به هدفهای سنتی است که بیشتر در سیاست خارجی سکولارها اولویت اصلی بودهاند.
A significant transformation in Turkey''s foreign policy orientation occurred after the Justice and Development Party (AdaletveKalkınmaPartisior AKP in Turkish) gained power in 2002. This change was the cause of dissatisfaction of Turkish secular military leaders، Kemalists and pro-Westerners who are concerned that similar to the former Islamist parties، the AKP might seek to strengthen Islamism and form religious alliance in this region by abandoning the principles and doctrines of Kemalism and the West. Since 2002، new principles for Turkey''s foreign and domestic policy were defined، but the comparison of the function and output of the AKP''s foreign policy with the principles of Kemalist foreign policy indicate that the new leaders have adopted a modern Islamic outlook. They not only think differently compared to the earlier Islamists، but they have also reached an agreement on reconciliation with their oldest and toughest rivals (i.e.، the secular Kemalists) regarding the principles of Kemalism. Their new approaches to foreign policy are just changes in tactics to achieve the traditional objectives which have been the foreign policy priorities of the seculars
خلاصه ماشینی:
"هر چند در این مقطع زمانی، اصول جدیدی برای سیاست خارجی و داخلی این کشور تعریف شد؛ اما کارکرد و خروجی یک دهه از سیاست خارجی این حزب و تطبیق آن با اصول اساسی سیاست خارجی کمالیستی نشان میدهد که آنها با در پیش گرفتن رویه اسلامی نوگرا، نه تنها با اسلامگراهای قبلی متفاوت میاندیشند، بلکه با رقبای سرسخت و دیرینه خود در داخل (کمالیستهای سکولار)، بر سر اصول مهم کمالیسم به آشتی رسیده و به کارگیری رویکردهای جدید در سیاست خارجی فقط تغییر تاکتیک برای رسیدن به هدفهای سنتی است که بیشتر در سیاست خارجی سکولارها اولویت اصلی بودهاند.
براساس راهبرد جدید، آنکارا بعد از 80 سال کم توجهی به خاورمیانه، دوباره به یک بازیگر فعال منطقهای تبدیل شد و این سؤال به ذهنها متبادر شد که آیا درگیری سنتی و رویارویی آشکار بین این گروه و کمالیستها و نظامیان سکولار زنده خواهد شد؟ آیا ترکیه درحال رویگردانی از غرب و در تلاش برای تشکیل جبهه شرقی است؟ اما نتیجه یک دهه از کارکرد اسلامگراهای عدالت و توسعه نشان میدهد که آنها با داشتن نگرشی متفاوت از اسلامگراهای پیشین (گروه اربکان)، چه در شعارهای تبلیغات انتخاباتی و چه بعد از تشکیل دولت، نه تنها به ارزشهای کمالیستی پشت نکردند، بلکه آنها را در ادبیات و گفتمان جدید مطرح کرده و با باز تعریف هویت خود، چهره نوینی از اسلامگرایی را ارائه کرده و توانستند به تعامل بیسابقهای با رقیب سنتی خود دست یابند."