خلاصه ماشینی:
در این ظرف نیز تصویر چهار نفر دیده میشود که روبهروی یکدیگر قرار گرفتهاند و دستهای خود را به طرف بالا برده و در حال نمایش رقصهای آیینی و نیایش هستند.
در کاوش باستانشناسی مناطق مختلف ایران به خصوص شوش و هفت تپه و چغازنبیل که از مراکز مهم ایلامی هستند آثار و اشیایی مربوط به موسیقی به دست آمده که از جمله میتوان به تعدادی از آنها به این شرح اشاره کرد: طبل ساعت شنی(دهل)که پوست کشیده شدهی روی آنها از بین رفته است.
گرچه جغجغه و زنگوله در کاوشهای باستانشناسی مناطق مختلف ایران از جمله سیلک،شوش و زیویه به صورت محدود به دست آمده،اما وفور زنگولهها همراه با سنج و در اندازههای مختلف و شکلهای متفاوت در تپه مارلیک،گویای حضور فعال و مستمر این آلات موسیقی و کاربرد آنها در مراسم آیینی اقوام ساکن این منطقه است.
یکی از اشیایی که بهعنوان نوعی آلت موسیقی از آن نام برده (به تصویر صفحه مراجعه شود) شده است،ظرف سفالی استوانهای شکلی است با سر یک حیوان که روی بدنه آن خطوط افقی کنده دارد و در وسط دارای یک شیار عمودی با سوراخ در بالای آن است و احتمالا یک ساز بادی است و مربوط به هزارهی دوم ق.
بر روی سه ظرف سیمین که در موزه ملی ایران نگهداری میشود تصویر نوازندگان و بازیگران در حال نواختن چهار آلت موسیقی آن عهد(بربط،سرنا، قاشقک،ارغنون)حک شده است.
نقش روی یک ظرف گلدانی شکل نقرهای که از«ساجا» Suja روسیه به دست آمده نوازندگان را در حال نواختن ادوات مختلف موسیقی نشان میدهد که یکی از آنها وسیلهای شبیه به چنگ در دست دارد.