خلاصه ماشینی:
"در مقابل ادعای فوق این سؤال مطرح می‌شود که آیا تعزیه می‌تواند و قابلیت آنرا دارد که منشاء اثری باشد در راه پیدایش و تعالی یک تئاتر ملی و مذهبی؟ حقیقت اینست که اهل فن اکثرا به علت توجه به نقاط ضعف تعزیه بی اهمیت تلقی‌اش نموده و از کنار آن می‌گذرند چرا که بعضی از آنها مثل تعزیهء«بنی اسد» کمتر ارزش نمایشی دارند و فقط سوگنامه‌ای است که در اجرا چند نفر آنرا می‌خوانند،و یا در بعضی از تعزیه‌ها شخصیتهائی دیده می‌شوند که صرفا به قصد یادی از شهدای کربلا وارد ماجرا می‌شوند و می‌روند- در صورتیکه طبق اصول نمایشنامه نویسی هیچ شخصیتی(کاراکتر)نمی‌تواند بی دلیل وارد ماجرای نمایش بشود-و گفته شده تکرار مسائل در یک مجلس تعزیه و نبودن ساختمان صحیح و منطقی بدون بافت نمایشی(دراماتیک)چنگی به دل نمی‌زند و...
کیهان فرهنگی:آقای دکتر وثوقی،با توجه به اینکه جنابعالی از چند صاحب نظر در مورد تعزیه مقالاتی ترجمه کرده‌اید و برخی از آنها هم در کتابی تحت عنوان«تعزیه تئاتر تمام»منتشر شده است، بفرمائید اهمیت تعزیه و نقشی را که انقلاب اسلامی باید در پیشبرد آن ایفا نماید چیست؟ دکتر وثوقی:قبل از هر چیز من فکر می‌کنم که تجدید مطلع تعزیه یا طرح مجدد تعزیه هم از برکات انقلاب اسلامی است و من یادم نمی‌رود که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی که هنوز موج روشنفکری غربی فوق العاده شدید بود،حتی زمزمه‌هائی بگوش می‌رسید که با پیروزی انقلاب اسلامی دیگر دوران ندبه و فغان و زاری هم تمام شد و تعزیه بی تعزیه."
(
, 
, 
)
