خلاصه ماشینی:
"اینک ربا ابیاتی رسا از شاعر نامی دکتر مهدی حمیدی خطاب به استاد امیری مقامه خویش را زینت می‌بخشیم: ای آنکه بحق در خرد و فضل امیری در پهنهء دنیای ادب مهر منیری آنانکه ستایند خدایان سخن را در پیش تو از سجده ندارند گزیری در لفظ دری صائب بی عیب زمانی در شعر عرب ثانی حسنان و جریری از خلق نکو،باغ گلی،بوی بهاری از نرمی دل آب روان،موج حریری *** من از تو جدا ماندن پیوسته نیارم گر این بپذیری ز من و،گر نپذیری زین روی چو در،یاد خود و یاد تو افتم افسوسم از این است که من پیر و تو پیری چیزی که در این لحظه توانم ز خدا خواست این است،که تا من به جهانم تو نمیری *** در خاتمه باید افزود که نگارنده این سطور را،در رتبت والا و شخصیت بی همتای مرحوم استاد امیری قصیده‌ای در بحر قریب اخرب مکفوف مقصور (-مفعول مفاعیل فاعلات 2 بار)است که با روایت بیتی چند از آن دامن مقال را فراهم می‌آوریم."
(
, 
, 
)
