چکیده:
در موارد متعددی شاهد ترجمههایی از قرآن کریم هستیم که با متن اصلی سازگار نیست.
علت برخی از این ناسازگاریها ناتوانی علمی مترجم است، لیکن در اغلب موارد علت آن
را باید در جای دیگری جست. نویسنده این مقاله بر آن است که یکی از علل اساسی خطای
در ترجمه آیات قرآن کریم آن است که مترجم به دلیل داشتن باورها و اعتقادات خاصی، به
جای ترجمه دقیق متن که در تعارض با آن باور است، میکوشد آن را تفسیر و تأویل کند و
به دلیل گام نهادن به عرصه تفسیر و خلط میان وظیفه ترجمه و تفسیر دچار خطا میشود.
وی برای نشان دادن این نکته دو آیه ساده و دور از پیچیدگی را انتخاب کرده و ترجمههای
متفاوت آنها را تحلیل کرده است. مقاله با این توصیه به پایان میرسد که مترجم، در
مقام مترجم، تنها ملزم به ترجمه است، نه بیش از آن و هر گونه تلاشی جز آن به خطای
در ترجمه و ارائه ترجمهای مغایر با متن اصلی میانجامد.
خلاصه ماشینی:
"نه تنها در زبان گفتاری رایج و غیر ادبی، که گاه حتی در نثر و نظم ادبی نیز امروزه این واژه به معنای ناراحت استفاده میشود، برای مثال نیما در شعر معروف »مهتاب« چنین میگوید: میتراود مهتاب میدرخشد شبتاب … «نگران»، با من استاده سحر…20 از این رو استفاده از تعبیر نگران در برابر »ناظره« اگر هم غلط نباشد، حداقل این است که خواننده فارسی زبان را اندکی از متن اصلی و فهم آن دور میسازد و ترجمه به جای آنکه شفاف و فرانما باشد، در عمل به مانعی بر سر راه خواننده تبدیل میشود؛ بخصوص آنکه مترجمان در این جا در پی آرایههای کلامی و زیبا آفرینیهای ادبی و صنایع لفظی نبودهاند.
در حقیقت این مترجمان چند آیه فوق را که در آنها به دیده شدن پروردگار به وسیله کسانی در روز قیامت و نیز به آمدن پروردگار اشاره میکند، به نحوی ترجمه کردهاند که این مضامین از آنها فهمیده نشود و حاصل ترجمه آن بوده است که به جای دیدن پروردگار، دیدن نعمتهای او و به جای آمدن او، رسیدن فرمان او منتقل شده است؛ حال آنکه هر عرب زبانی بیکمترین دشواری همان معنای دیدن را از آیات درک میکند.
چه بسا کسی بر این باور باشد که خدا را نمیتوان دید، اما متن را با امانت کامل ترجمه کند و بر این باور باشد که مقصود از آمدن، آمدن مجازی و یا دیده شدن مجازی باشد و یا آنکه قرآن به زبان و فرهنگ رایج عربی سخن گفته است و یا آنکه این مسائل جزو وظائف مترجم نیست و کاری تفسیری به شمار میرود."