چکیده:
سلیمان یکی از حکیمان و پادشاهان آرمانی یهود و یکی از پیامبران بزرگ در قرآن بهشمار میرود. از نگاه متون عبری، سلیمان یکی از مقتدرترین و حکیمترین پادشاه آرمانی منصوب از سوی خداوند بوده است. در طول حدود چهل سال حکومت (961 تا 922ق.م.) در قلمرو فرمانروایی وی آرامش و سلامت بی نظیری حاکم بود. از اینرو، لقب وی ازیدیدیا (محبوب خدا) به شلومو یا سلیمان(پر از سلامتی) تغییر یافت. حتی حیوانات و نباتات نیز از این تنعم و عنایت سلیمان بهرهمند بودهاند. این جستار، عمدتا با استناد به چند کتاب عهد قدیم و کتابهای قانونی ثانی، به تصویر سیمای سلیمان در نگاه یهودیان، با نگاهی به دیدگاه قرآن کریم میپردازد. در مواردی، گزارش عهد قدیم درباره اوصاف و کارکرد سلیمان، با متون اسلامی سازگار نیست، برخی از مغایرتها در این مقاله نشان داده شده است.
Solomon is regarded one of the ideal sages and kings of Jews and mentioned as one of the great prophets in the Quran. According to Jewish religious texts، Solomon is the most powerful and sagest ideal king appointed by God. There was unprecedented peace and health during his 40-year ruling (961-922 B.E.C) over his territory (extended from Euphrates to Egypt and Palestine). Therefore، his epithet changed from Jedidiah into Solomon (which means full of health). Even animals and plants enjoyed his prosperity and providence. Referring primarily to some books of Old Testament and deuterocanonical books (Secondary Canon Books of Bible)، the present paper explains how Solomon is perceived by Jews، using a Quranic view. In some cases، the accounts of Old Testament on Solomon''s characteristics and functions contradicts with Islamic texts، which is shown in this paper.
خلاصه ماشینی:
"در حقیقت، سلیمان، که از همان روزهای اول حکومت و سلطنت خویش به خردمندی و حکمت مشهور بود، بزرگترین حکیم و حامی این نهضت (دانشمندپروری) بوده، بخش اعظمی از موارد و مطالب لازم را زیر نام خود جمعآوری کرد(همان، ص 648).
آنچه آشکار است اینکه، دربارة حکمت سلیمان و دانشی که خداوند به او داده است، در کتب قرآن و عهد قدیم اختلافی نیست، یا اختلافات بسیار اندک است، اما دربارة زندگی و شخصیت او بین این کتابها اختلافات آشکاری وجود دارد.
با این حال، حکمت سلیمان را میتوان جدیدترین کتاب عهد قدیم دانست که در اسکندریه بین سالهای 30 تا 80 پیش از میلاد به نگارش درآمده است (همان، ص 253).
به گفته کتاب مقدس، سلیمان دوازده نفر استاندار برای تمام قلمرو حکومت خود انتخاب کرد و آنها مسئول تهیه غذای دربار بودند (اول پادشاهان، 4: 7).
داوود گفت: چه حکمی؟ سلیمان گفت: گوسفندان را به یوحنا بده تا از شیر، روغن، پشم و مو (غرامت زرع) بهره گیرد و زرع را به یوحنا بده تا غم آن خورده و به مرتبهای که اول بود، برساند و آن را به ایلیا تسلیم کند و هیچ کدام بیبهره نمیمانند و این حکم نشانه حکمت او برای نائل شدن به پادشاهی بنیاسرائیل پس از پدرش بود (عروسی حویزی، 1415ق، ج 2، ص 442).
از نظر عهد عتیق، ملکه سبا برای جستوجوی حکمت سلیمان با وی ملاقات کرده است، اما در منابع اسلامی، گفته شده که مجبور به انجام چنین کاری شده است.
Eliade, Mircea (Editor in Chief), 1987, The Encyclopedia of Religion, New York: Macmillan Publishing Company."