چکیده:
اولین راه برای فهم آیات قرآن. ترجمه آن به زبان فارسی است. ازهمین رو باید بین
متن اصلی (قرآن) وبرگردان آن به زبان دیگربیشترین هماهنگی و یکسانی وجود داشته
باشد. تا خواننده با استفاده ازترجمه آیات؛ به فهم درستی ازقرآن برسد؛ اما ترجمه
های فارسی قرآن درمواردی باهم اختلاف وناهماهنگی دارند وعلل وعوامل زبانی و
فرا زبانی متعددی می تواند باعث این اختلاف گردیده باشد» مانند اختلاف در وجوه
تفسیری» لغوی» قرائی» اختلاف درشآن نزول آیات» شرایط زمانی ومکانی نزول وپیش
انگاره های فرهنگی اعتقادی وکلامی مترجم.
دراین میان بعضی ازآیات قرآن دربردارنده مطالب اعتقادی و کلامی است و
بعضی دیگرازآیات» جزء متشابهاتند. اینگونه ازآیات همیشه مورد اختلاف بین
صاحبان مذاهب وآراء کلامی گوناگون بوده است وهرفرقه وگروهی سعی می کند
آنها را به گونه ای تفسیرو ترجمه کند که متناسب با آراء کلامی وعقاید خود باشد تا
به این وسیله اندیشه ها ومبانی فکری خود را به اثبات برساند. همین مسئله موجب
اختلاف درترجمه اینگونه آیات شده است.دراین مقاله به بررسی نمونه هایی ازآیات
توحیدی می پردازیم که دیدگاه های کلامی گوناگون» ترجمه های متفاوتی از آن آیه را
ایجاد نموده است.
خلاصه ماشینی:
"در این میان عده ای از مفسران اهل سنت مانند میبدی، به دلیل مبانی فکری و اعتقادی خود، به چنین آیاتی استناد نموده اند تا عقیده خود در موضوع جسمیت برای خداوند را ثابت نمایند؛ از این رو در بیان این آیه، «کشف از ساق» را به خداوند نسبت می دهند، آنها به همین منظور به روایاتی نیز استناد کرده اند، از جمله: 1- روی البخاری فی الصحیح عن یحیی بن بکیر عن اللیث بن سعد عن خالد بن یزید عن سعید بن ابی هلال عن زید بن اسلم عن عطاء بن یسار عن ابی سعید الخدری عن رسول الله (ص) قال: «یکشف ربنا عن ساقه فیخرون له سجدا» یعنی: «بخاری در صحیح از یحیی بن بکیر از لیث بن سعد از خالد بن یزید از سعید بن ابی هلال از زید بن اسلم از عطاء بن یسار از ابی سعید الخدری از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) روایت می کند که فرمود: خداوند پرده از ساق پایش بر می دارد و آنگاه مردم به سجده می افتند» (میبدی 1371: 196/10) 2- از ابن مسعود نقل می کنند که گفت: «یکشف ربنا عن ساقه» یعنی: «خداوند از ساقش پرده بر می دارد» (میبدی 1371: 197/10) اما تفسیر مذکور از این آیه مبنی بر اینکه منظور از ساق در آیه، ساق خداوند است، به چند دلیل پذیرفتنی نیست، زیرا: 1- این بیان دلالت دارد بر اینکه خداوند جسم است و هر جسمی نیز محدث و نیازمند به مخلوق است."