چکیده:
در این مقاله سعی شده است، در چارچوب مدلهای رشد درونزای نئوکلاسیکی و با استفاده از روش بهینهیابی پویا، نظریة رشد بلندمدت بسط داده شود. برای این منظور، ضمن تصریح ارتباط بین بودجة دولت و درآمدهای نفتی، نقش کارایی سرمایهگذاریهای دولت در یک اقتصاد نفتی در مسیر رشد بلندمدت مصرف کالاهای داخلی، رشد بلندمدت مصرف کالاهای وارداتی و رشد بلندمدت مخارج مصرفی و سرمایهای دولت بررسی شده است. همچنین، در نرخ رشد بهینة مخارج دولتی، بر اساس نتایج این مقاله، هر چه کارایی بخش نفت در استفادة بهینه از سرمایهگذاریهای دولت در این بخش بیشتر باشد، رشد بهینة مخارج دولتی نیز بیشتر خواهد بود. همچنین، هر چه سهمی از درآمدهای نفتی دولت که وارد بودجة دولت میشود بیشتر باشد، نرخ رشد بهینة مخارج دولتی نیز بیشتر میشود. به علاوه، میزان اثرگذاری تزریق درآمدهای نفتی در نرخ رشد بلندمدت مخارج جاری دولت نیز وابستگی شدید به کارایی سرمایههای دولتی در بخش نفت دارد. به عبارت دیگر، در صورتی که سرمایهگذاری در بخش نفت به میزان لازم انجام نگیرد و بازدهی نهایی سرمایههای دولت در بخش نفت بسیار پایین باشد، آنگاه انتظار میرود که مخارج جاری دولت نیز نتواند در بلندمدت از نرخ رشد بالایی برخوردار باشد.
This paper extends endogenous growth models through augmenting it with government budget and oil revenues as well as the effect of public investment efficiency on long run growth of private and government consumption and import for an oil producing economy. Based on the extracted model، the optimal growth rate of government current expenditure (or consumption) has a positive relation with the efficiency use of public investment in oil production sector. With the increase of the share of oil revenues in the government budget، the optimal growth rate of government current expenditure increases. In addition، the effect of oil revenue injection to the government budget on the long run growth of public consumption depends on the efficiency use of public capitals in the oil production sector. In other words، if investment in oil sector is not sufficient and its capital return is very low، the economy can experience a low long run growth for government current expenditure.
خلاصه ماشینی:
برای این منظور، ضمن تصریح ارتباط بین بودجة دولت و درآمدهای نفتی، نقش کارایی سرمایهگذاریهای دولت در یک اقتصاد نفتی در مسیر رشد بلندمدت مصرف کالاهای داخلی، رشد بلندمدت مصرف کالاهای وارداتی و رشد بلندمدت مخارج مصرفی و سرمایهای دولت بررسی شده است.
این در حالی است که ترنوسکی و فیشر (1995) با تعمیم مدل رشد، برای دربرگرفتن عرضة درونزای نیروی کار، نشان دادند که افزایش غیرمنتظره و دائمی مخارج مصرفی دولت نه تنها میتواند وضعیت باثبات تعادلی را تحت تأثیر قرار دهد، بلکه در کوتاهمدت در رفتار پویای مصرفی و سرمایهای بخش خصوصی نیز مؤثر خواهد بود.
بنابراین، این مقاله از حیث اینکه در چارچوب مدلهای رشد نئوکلاسیکی بودجة دولت را به درآمدهای نفتی متصل میکند و نقش کارایی سرمایهگذاریهای دولت را در چنین اقتصاد نفتیاي در رشد بلندمدت مصرف کالاهای داخلی، رشد بلندمدت مصرف کالاهای وارداتی و رشد بلندمدت مخارج مصرفی و سرمایهای دولت بررسی ميكند، کار نو و جدیدی در ادبیات رشد اقتصادی به شمار میآید.
به عبارت دیگر، به نظر میرسد که در سطح مشخصی از سرمایهگذاریهای بخش نفت، هر چه کارایی بخش دولتی در استفاده از این بودجه بیشتر باشد، انتظار میرود که درآمدهای نفتی دولت بیشتر تقویت شوند و در نهایت دارای آثار مثبت در توان تولیدی بخش نفت و بخش غیرنفتی اقتصاد خواهد بود.
همچنین، میزان اثرگذاری تزریق درآمدهای نفتی در نرخ رشد بلندمدت مخارج جاری دولت نیز وابستگی شدیدي به کارایی سرمایههای دولتی در بخش نفت دارد.