خلاصه ماشینی:
"(1) سید در این بلوای جدید، سکوت را روا ندانسته و مخالفت را اظهار کرده، در این مسیر، دست به حمایت بیدریغ از شیخ فضلالله نوری میزند؛ چنانچه مرحوم سید یزدی در نامهای که در روز 17 جمادی الثانی 1325 خطاب به ملا محمد آملی ـ که در اعتراض به مفاسد مشروطه در تحصن عبدالعظیم شرکت کرده بود ـ مینویسد، به این دو دوره و همچنین به سیاست خود در قبال آنها اشاره میکند.
(1) بنابراین در جریان نهضت مشروطه بر اثر اشاعه افکار ضد دینی، ابتدا ادامه این حرکت را به مثابه شبی ظلمانی و آسمانی تیره و تار در افقی نامعلوم و مبهم یافت و برای کشف حقایق سکوت کرد، و در تحولات بعدی در ایران ـ بویژه اعلام اعتراض شیخ فضلالله نوری به قانون اساسی و مجلس ـ به انتقاد از آن روی آورد و از تأیید مجلس شورا خودداری کرد و حمایت از آن نهاد قانونگذاری را منوط به انطباق کامل مصوبات آن با موازین شرع انور نمود.
مرحوم سید یزدی در جریان حمایت از جنبش مشروعه، چند تلگراف و نامه به برخی علما فرستاد که در روزنامههای وابسته به جنبش مشروعه که شیخ فضلالله نوری در حرم حضرت عبدالعظیم آنها را به چاپ میرسانید، منعکس شده است.
ملکزاده نیز خردورزی سید در کشف موضوعات و مخالفت او با روند ضد دینی مشروطه را، ناشی از فریبخوردن سید از نظام اطلاعرسانی طرفدار شیخ فضلالله دانسته، مینویسد: سید کاظم یزدی که یکی از اعلم روحانیون نجف بود، فریب نمایندگان شیخ فضل الله را خورد و علنا بر خلاف مشروطیت قیام کرد و در نتیجه، آشوب ضد انقلاب در تهران برپا شد."