خلاصه ماشینی:
"این همان خصیصه و یا ویژگی است که یکصدوپنجاه سال پیش از وی سعد الدین وراوینی در نثر به کار برد و حاشا که نثر او در لطافت به پایه شعر حافظ رسد!او چنین میگوید:«و دیگر رسائل و رقاع، و فصول از انواع، به مطالعه همه محظوظ گشتم و بعد از وقوف بر حقایق آن، گرد دقایق مبدعات برآمدم و شمیمی از نسیم هر یک به مشام آرزو استنشاق کردم، چون نحل بر هر شکوفه از افنان عبارات نشستم، و از هر یک آنچه خلاصه لطافت و مصاصه حلاوت با خلیه خاطر بردم تا از مفردات اجزاء آن، مرکبی به فرط امتزاج، عسلوار حاصل آمد."