چکیده:
امروزه در ارتباط با موضوع توسعه اجتماعی و فرهنگی، مسئله کیفیت زندگی و میزان رضایت افراد از ابعاد و جنبه های مختلف زندگی شان اهمیت فراوانی یافته است. توسعه اجتماعی از یک طرف میزان رفاه و برخورداری افراد را بالا می برد و از طرف دیگر مشکلات و مسائل جدیدی مانند شلوغی، آلودگی های هوایی و صوتی، فشارهای روانی و مانند آن را نیز برای آنها به وجود می آورد، بنابراین مسئله کیفیت زندگی برجستگی و اهمیت خاص می یابد. یکی از پدیده های جهان مدرن حضور بیشتر زنان در عرصه عمومی است که آنها را بیشتر در معرض مشکلات مرتبط با کیفیت زندگی قرار می دهد. از این جهت هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر برخی عوامل اجتماعی بر کیفیت زندگی زنان در شهر اصفهان می باشد. در این راستا با به کار گیری روش پیمایش و ابزار پرسشنامه، از کل زنان 20 ساله و بیشتر مناطق 14 گانه شهر اصفهان، 510 نفر به شیوه نمونه گیری خوشه ای انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. برای سنجش کیفیت زندگی از پرسشنامه 6 مولفه ای کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت استفاده به عمل آمد. متغیر های مستقل عبارت بودند از سرمایه اجتماعی، درآمد، بعد خانواده، اشتغال، و تاهل. پرسشنامه از اعتبار صوری برخوردار بود و آلفای کرونباخ پایای متغیرها بیشتر از 7/0 بود. نتایج آزمون همبستگی نشان داد که بین کیفیت زندگی و سرمایه اجتماعی(r= 0.51) ؛ پایگاه اجتماعی(r= 0.38)؛ تاهل (r= 0.33)؛ درآمد (r= 0.31)؛ اشتغال (r= 0.25)؛ و تحصیلات (r= .19) رابطه معنادار وجود دارد.
خلاصه ماشینی:
در ایران نیز نتایج برخی پژوهش ها در باره موضوعاتی که بگونه ای با کیفیت زندگی مربوط می شوند مانند احساس امنیت در اماکن عمومی (عریضی و همکاران ،١٣٩١: ؛ شهداد خواجه عسکری و زنجانی زاده ، ١٣٨٧)، سرمایه اجتماعی و مولفه های آن (سفیری و صدفی، ١٣٩١)، مدیریت بدن (آزادارمکی و چاوشیان ، ١٣٨١: ٦٧)، رضایت شغلی (زارع شاه آبادی و همکاران ، ١٣٩١؛ حقیقتیان و مرادی، ١٣٩٠)؛ بهداشت روانی (نوربالا و همکاران ، ٢٠٠٤)، تعهد روانی به سازمان (گل پرور و جوادیان ، ١٣٩٠)، نفوذپذیری در خرید (رنجبریان ، ١٣٩٠) نشان دهنده برخی تفاوت ها بین زنان و مردان هستند.
ربانی خوراسگانی و کیانپور در سال ١٣٨٦در مقاله ای با عنوان "مدل پیشنهای برای سنجش کیفیت زندگی (مطالعه موردی شهر اصفهان )" با بکار گیری مولفه های ارزیابی فردی (شامل احساس بهزیستی،احساس رضایت از زندگی در اجتماع )، ارزیابی کارکردی (شامل استاندادهای شهروندی، منزلت نقشی) به مطالعه کیفیت زندگی پرداختند که کیفیت زندگی شهروندان اصفهان را روی طیف ٥ درجه ای، ٣/٧٨ یعنی در حد بالایی ارزیابی نمودند و هم چنین بررسی ارتباط بین کیفیت زندگی با سن و جنس پاسخ گویان ، رابطۀ معناداری را نشان نداد.
مرور پیشینه تحقیق نشان می دهد که نتایج به دست آمده در مورد میزان و متغیرهای تاثیرگزار بر کیفیت زندگی زنان متفاوت و ناهمگون هستند و با توجه افزایش حضور اجتماعی زنان و تاثیر بالقوه آن ها بر توسعه اجتماعی، مطالعه این مسئله در بین زنان حائز اهمیت ویژه است .