خلاصه ماشینی:
حضرت امام در مصباح اول مشکات ثانی،اشاراتی به بعضی اسرار عالم امر دارند و میفرمایند:حقیقت خلافت محمدی و ولایت علوی-علیهما السلام- همان اسم اعظم است در میان اسمای الهی و حقیقت وجود رسول الله(ص)و امیر- المومنین(ع)مشیت مطلقه و فیض مقدس و وجود منبسط است که هر تعبیری به حسب اعتباری است از مراتب و مقامات این حقیقت مثلا«فیض مقدس»گویند به خاطر تقدسش از مکان و لوازم و لواحق آن و«وجود منبسط»گویند به خاطر بسطش بر هیاکل سماوات ارواح و اراضی اشباح که آیه{/«الله نور السماوات و الارض»/}اشاره به همین حقیقت وجودی شریف است و این حقیقت دو مقام دارد یعنی دو رو دارد:یک رو به عالم غیب و احدیت غیبه مطلقه که از این جهت همیشه مخفی است و ظهور ندارد و دیگی رو به عالم خلق و کثرات که از این جنبه ظهور دارد بلکه اشیا ظهور اویند و بلکه او خود اشیاست اولا و آخرا و ظاهرا و باطنا.
در ادامه ایشان اشاره دارد به اعیان ثابته که حجابی بین آنها با هم و با اسما و صفات نیست چراکه اصلا آنجا حجابی نیست، همه نورند در نور و فقط ماده حجاب است ؛سپس بیان میکنند که این مشیت مطلقه نبی و رسول و خلیفه است به مادون خودش و تا اینجا سه نمود از«انباء نبی»بیان شد که عبارتنداز: 1-انباء اسم الله الاعظم از زبان غیب الغیوب به اسما و صفات 2-انباء عین ثابت محمدی از زبان اسم اعظم و یا غیب مطلق به اعیان ثابته(چراکه حجابی نیست) 3-انباء مشیت مطلقه و فیض مقدس از زبان عین ثابت محمدی و یا اسم اعظم و یا خود احدیت غیبیه است به موجودات عالم امر و خلق.