چکیده:
پژوهش حاضر با هدف پایایی سنجی و اعتباریابی مقیاس خودراهبری در یادگیری فیشر و همکاران (۲۰۰۱) انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر دبیرستانهای شهر اصفهان بود. بر اساس جدول کوهن و همکاران (۲۰۰۱) ۲۰۰ نفر از بین آنها به عنوان نمونه انتخاب شدند و پرسشنامه خودراهبری بر روی آنها اجرا شد. پس از گردآوری داده ها، ضریب پایایی آزمون (۸۲/۰) محاسبه شد. تحلیل عاملی گویه های خودراهبری بیانگر آن بودکه بیش از ۶۳ درصد واریانس نمرات یادگیری خودراهبر (توسط چهارده عامل) با مقیاس تحت اعتباریابی، تبیین می شود. پس از شش بار چرخش عوامل، همبستگی میان هر گویه با هر عامل در بهترین حالت مشخص شد و بر اساس آن سه عامل مطرح شده توسط سازندگان تست، استخراج و نامگذاری گردید. در نهایت می توان از این مقیاس برای سنجش میزان خودراهبری در یادگیری دانش آموزان دختر جهت انجام پژوهش های گوناگون و انتخاب روش تدریس متناسب شرایط دانش آموزان استفاده کرد و دانش آموزان را به یادگیرندگانی مادام العمر تبدیل نمود.
The purpose of current research was to validates the self-directed learning readiness scale (SDLRS)to assess the developmental level of Self directed learning for students of high school. The population under study cosists of 200 girl students from Esfahan high school that were selected based on Cohen & et al(2001) table. the questionnaire implemented and so ،all of the data analyzed and alpha coefficient was computed. Alpha coefficient was found to be 0.82. To assess the construct validity of the scale، factor analysis(principle component) was carried out. After 6 varimax rotation، 3 factor were emerged that account for 63 percent of the total variance of the scale(by 14 factors). The 3 factors are:
Self management، interest of learning and self control.
خلاصه ماشینی:
"با توجه به ویژگیهایی چون خود مدیریتی (مدیریت زمینه که شامل محیط اجتماعی، منابع و عملکردهاست) و خود بازبینی (فرایندی که به وسیله آن دانشآموزان راهبردهای شناختی خویش را تنظیم ، ارزشیابی و بازنگری می کنند)، این رویکرد یادگیری، در مقابله با پیچیدگی ها و تغییرات سریع و شتابان دنیای کنونی، روش مطلوبی است (بول هویس2، ۱۹۹۶ و گریسون3، ۱۹۹۷)؛ چرا که از یک طرف فرایند باعث افزایش کیفیت یادگیری و کسب نتایج بهتر در جریان آموزش میشود (گیبونز ، ۲۰۰۱) و از طرف دیگر انگیزش یادگیری و تلاش در جهت ارتقاء آن گسترش می یابد (کورنو ،۱۹۹۲).
انتظار میرود که این مقیاس اطلاعات تشخیص سازنده ای فراهم آورد تا معلمان بتوانند با استفاده از آن آمادگی برای خودراهبری در یادگیری دانشآموزان را به طور فردی یا گروهی مورد سنجش قرار دهند.
پیشنهادات کاربردی 1- با توجه به این که مقیاس خودراهبری در یادگیری، میزان استقلال دانشآموزان در کل فرایند یادگیری را نشان میدهد و ارزشیابی نیز بخشی از فرایند یاددهی و یادگیری به حساب میآید، معلمان میتوانند قبل از شروع تدریس در هر پایه تحصیلی دبیرستان، مقیاس خودراهبری را اجرا کنند و با توجه به نتایج، چنان چه خودراهبری دانشآموزان بالا باشد، از روشهای تدریس فردی و خود- ارزشیابی استفاده کنند؛ چون همان طور که قبلا بدان اشاره شد، دانشآموزان خودراهبر میتوانند راهبردهای شناختی خود را تنظیم، ارزشیابی و بازنگری کنند.
Development of a self-directed learning readiness scale for nursing education."