چکیده:
نسخه های خطی بازگوینده ی گذشته ی درخشان فرهنگ و زبان هر ملتی است. معرفی نسخه های خطی فارسی ورق زدن برگ های زرین زبان فارسی و فرهنگ و تمدن ایران است. نسخه های خطی بسیاری در کتابخانه ی گنج بخش اسلام آباد پاکستان به زبان فارسی وجود دارد. یکی از این نسخه ها کتابی در طب از اوایل قرن هفتم هجری قمری با شماره ی15597 است. این نسخه از نظر ویژگی های سبکی و واژگان زبان فارسی حایز اهمیت فراوانی است، ازسویی دیگر این نسخه متنی ناشناخته در زمینه ی طب با اصطلاحات و ترکیبات علمی است با شناخت چنین متونی می توان بهتر از توان زبان فارسی درمعادل سازی اصطلاحات جدید بهره برد. این مقاله با روش تحلیل محتوا و تجزیه وتحلیل یافته ها به روش توصیفی - استنباطی تدوین شده است.
خلاصه ماشینی:
يا حيواني زهر ناک گزيده باشد اين ترياق دهند همـي آيد تا قوت زهر پاک از تن وي بيرون آيد(همان :٦٠) ٢٢- کاربرد «سيوم » به جاي «سـوم »: وقـت خفـتن خـورد و بمانـد دو سـه روز و بـاز بخوردو باز بماند و سيوم بار و چهار بار شفاء تمام يابد(همان :٤٠) ٢٣- «بازآمدن » به معني «رسيدن »(دهخدا، ذيل باز آمدن ): ديگر روز بپزد تا نيمه باز آيد وبمالد و بفشارد(نسخه خطي ، بي تا:٢٣) ٢٤- آوردن اسم مفرد بعد از «همه »: و نسخه همه کتاب دارچيني است (همان :١٣٤) ٢٥- «ماندن » به معني گذاشتن (دهخدا،ذيل ماندن ): باز نبايد داشتن مـي بايـد مانـدن تـا برود مگر بسيار رود آن گه علاج کند(نسخه خطي، بي تاريخ :٢٣٢) ٢٦- درصد کم استعمال کلمات عربي : لغات تازي به کار رفتـه در مـتن معمـولا لغـات علمي است که وارد زبان فارسي شده است : معجون فالج نافع بودمرفالج ولقـوه واسـترخا را ونسيان را واوجاع مفاصل را وهمه بيماري ها [که به ]سبب برودت مي شود.