چکیده:
هدف از تدوین این مقاله ، بررسی نقش دولت در تحول نظام اداری با توجه به وضعیت بخش دولتی در ایران می باشد. مطرح شدن مقوله مهم ایجاد تحول در نظام اداری متناسب با پیشرفت های تکنولوژی و بررسی جایگاه و نقش دولت در این رویکرد و چاره اندیشی در مورد این مهم ، فرایندهای مختلف و متعددی از قبیل توانمندسازی مدیران و دولتمردان ، اصلاح ساختارهای اداری ، متناسب شدن وظایف و اختیارات و ... را می طلبد که اکثر این فرایندها نیازمند دخالت دولت و به عبارت بهتر ایفای نقش اساسی دولت در راهبرد این پروسه ها می باشند. با توجه به اهمیت این موضوع در پیشرفت و توسعه کشور در زمینه های گوناگون به ویژه از لحاظ اقتصادی -اجتماعی ، بخش های مختلف این مقاله به بررسی نقش دولت در تحول نظام اداری کشور، چالش های موجود در ساختارهای تشکیلاتی دولت ، جایگاه سیاستگذاری ها و برنامه های دولتی بالقوه در ایجاد تحول ، خط مشی ها و راهبردهای پیش روی بخش دولتی در ایجاد تحول و در نتیجه پیامدهای این تحول در عرصه های مختلف پرداخته و سعی شده است راهکارهای مفید و ابزارها و روش های کاربردی در مورد کشور ایران و بهبود نظام اداری موجود درآن طبقه بندی و ارائه شود.
خلاصه ماشینی:
با توجه به اهميت اين موضوع در پيشرفت و توسعه کشور در زمينه هاي گوناگون به ويژه از لحاظ اقتصادي -اجتماعي ، بخش هاي مختلف اين مقاله به بررسي نقش دولت در تحول نظام اداري کشور، چالش هاي موجود در ساختارهاي تشکيلاتي دولت ، جايگاه سياستگذاري ها و برنامه هاي دولتي بالقوه در ايجاد تحول ، خط مشي ها و راهبردهاي پيش روي بخش دولتي در ايجاد تحول و در نتيجه پيامدهاي اين تحول در عرصه هاي مختلف پرداخته و سعي شده است راهکارهاي مفيد و ابزارها و روش هاي کاربردي در مورد کشور ايران و بهبود نظام اداري موجود درآن طبقه بندي و ارائه شود.
با توجه به آنچه که در برنامه تحول در نظام اداري از سوي سازمان مديريت و برنامه ريزي ، از بهبود يا تحول اداري به عنوان اصلاح نظام اداري در جهت کاراتر نمودن آن و نيز منطقي نمودن اندازه دولت ، اصلاح ساختارهاي تشکيلاتي دولت ، اصلاح نظام هاي مديريتي ، اصلاح نظام هاي استخدامي ، آموزش بهسازي تعديل منابع انساني ، اصلاح فرايندهاي انجام کار و بالاخره ارتقا و حفظ کرامت مردم ياد مي شود؛ مي توان تحول نظام اداري را در ايجاد تغييراتي در ابعاد مختلف ساختار اداري کشور خلاصه نمود که بر اثر اين تغييرات نظام اداري قادر به انجام مأموريت هاي جاري و راهبردي با کارايي و اثربخشي بيشتر در نتيجه سرعت بخشي به اجراي وظايف محول مي گردد.