خلاصه ماشینی:
"از دستاوردهای دیگر سفر آنان،علاوه بر عکس و ادوات و مجلهها و کتابهای متعدد، فیلم مستندی با عنوان سفرنامهی برادران امیدوار است به همین منظور گفت و گویی کوتاه با آقای عیسی امیدوار انجام دادهایم تا در غیاب برادرش عبد الله که در کشور شیلی زندگی میکند،برایمان از تجربههای این سفر ده ساله و ارزیابیشان از جایگاه سینما در مطالعات مردمشناسی سخن بگوید.
در پایان به علاقهمندان توصیه میکنیم برای اطلاعات بیشتر به نشانی اینترنتی و پست الکترونیک برادران امیدوار به این شرح مراجعه کنند: آقای امیدوار ضمن تشکر،لطفا بفرمایی از چه زمانی در طی سفر تصمیم به ساخت فیلم سفرنامهی برادران امیدوار گرفتید؟و نحوهی فیلمسازی شما چگونه بدو؟ در سال 1333،در ابتدای سفرمان فقط تجهیزات عکاسی داشتیم و فاقد هر گونه تجهیزات فیلمبرداری بودیم.
یکی دیگر از رموز کارمان این بود که وقتی از هر سفری برمیگشتیم،برای برقراری ارتباط با مردم آن شهر نمایشگاهی از عکسهای 60x50 سانتیمتری آثار تاریخی ایران را که از یک دکتر عکاسی گرفته بودیم برپا میکردیم.
برای مثال متوجه شدیم که باورهای آنها راجع به خداوند چگونه بود،آیا اصلا اعتقادی داشتند؟و این در حالی بود که ما فهمیدیم آنها روح را میپرستند و با روح ارتباط برقرار میکردند؛یامثلا هشت،هفت ماهی که با اسکیموها زندگی میکردیم،در مورد اولین بومیانی که به قارهی آمریکا مهاجرت کرده بودند تحقیق کردیم.
اما موضوع،طرز نگرش او به بومیان بدوی برای فیلمبرداری است که مانند نگاه یک اروپایی سفید پوست متمدن به آفریقاییان بدوی است شما در اینباره نظرتان چیست؟ ما با انگیزهای کاملا فطری و طبیعی مایل بودیم که آدمها و سرزمینهای متعلق به فرهنگها و سرزمینهای دور را مورد تحقیق و کاوش قرار دهیم و بیشتر با آنها آشنا شویم."