خلاصه ماشینی:
"نویسنده در واقع این کتاب از نظر آقای فولر، استمرار بررسی گذشته ایران به منظور دستیابی به پاسخهایی در مورد رفتار آینده این کشور،رشتهها،علایق،استمرار تعارضات و پارهای ویژگیهای ژئوپلیتیکی است که احتمالا بر سیاست خارجی ایران در دهههای آینده تأثیری نیرومند بر جای خواهد گذاشت.
به ویژه بر استمرار این ویژگیها در طول تاریخ بدون توجه به نوع حکومت و حتی ایدئولوژی و رهبران آن تأکید دارد و سعی میکند قضایا،الگوها و عوامل ثابتی که متأثر از ژئوپلیتیک و میراث تاریخی است ارایه نماید و به ارزیابی رفتار خارجی ایران در دوره پهلوی و جمهوری اسلامی تا فوت امام خمینی(ره)از این زاویه بپردازد.
آن چه میتوان از دیدگاه نویسنده در ارایه ویژگیهای فوق استنباط کرد آن است که این ویژگیها باعث شده ایرانیان در سیاست خارجی هنجارنگر(خوب و بد دیدن یا مطلقنگری)، بیگانه ستیز(به خاطر مداخلات قدرتهای بزرگ،شکستهای متعدد و احساس قرار داشتن در میان دشمنان)،ایران مدار(تمدن ایرانی،ام القرائی)،رفتاری شیزوفرنیک(خود بزرگبینی در عین قدرت محدود که منجر به پرخاشگری میشود)،چانهزنی از موضع ضعف(از دست دادن تمام بدیلهای ممکن)،گرایش به نیروی سوم متعادلکننده،خردهگیری و ریزنگری یا عدم توجه به استراتژی،فقدان رویکرد ساختاری به نظام بینالملل (عدم توجه به نقش قدرت در سیاست بینالملل)،ارایه رفتارهای نویسنده در فصل پایانی کتاب،رابطه ایران و ایالات متحده را بر اساس اصول ژئوپلیتیکی که برای فرهنگ سیاسی ایران قائل است بررسی میکند و نتیجه میگیرد که مناسبات ایران و ایالات متحده در آینده صمیمی نخواهد شد چون نمیتوانند روابط خود را تصحیح کنند و منافع متقابل یکدیگر را تأمین نمایند پارادوکسیکال و مهمتر از همه دیدگاهی جهاننگر(احساسی عمیق برای تسلط بر کشورهای منطقه و حتی طرحهایی برای اداره جهان)باشند."