چکیده:
حزن و اندوه شدید و مداوم، از جمله بیماری های روحی و اخلاقی است که آسیب های گوناگونی را در جسم، جان و رفتار آدمی بر جای می گذارد. درمان این بیماری، از دغدغه های اندیشمندان علوم اسلامی و پژوهشگران روان شناسی بوده است. از منظر قرآن و حدیث نیز، یکی از راه های از میان بردن حزن در زندگی، «توکّل به خدا» معرفی شده است. پرسش اساسی این است که توکّل، چگونه باعث برطرف شدن حزن و افزایش شادکامی انسان در سختی های زندگی می شود؟ مقاله حاضر با روش کتابخانه ای و تحلیل محتوا، به تبیین مفهوم توکّل و کاربرد آن در «حزن زدایی» می پردازد و پس از مطالعه و بررسی متون اسلامی (قرآن و حدیث) به این نتیجه می رسد که توکّل و اعتماد به خداوند، با تغییر و اصلاح شناخت آدمی در حوزه های عاطفی و رفتاری انسان تاثیر می گذارد که حاصل آن، صبر در ناملایمات، زهد در تمایلات و شادابی و تلاش در کارها خواهد بود. نتیجه اینکه برای رهایی از اندوه، باید «توکّل به خدا» را در انسان ها به وجود آورد.توکّل، اعتماد به خدا، حزن، غم زدایی، شادکامی، سختی های زندگی، قرآن و حدیث.
خلاصه ماشینی:
"یکی از نامداران سپاه زال، رودابه را این گونه توصیف میکند: ز سر تا به پایش به کردار عاج به رخ چون بهشت و به بالا چو ساج بران سفت سیمینش مشکین کمند سرش گشته چون حلقه ای پای بند ( فردوسی،1386: 64) ارتباط تعاملی کیخسرو با طبیعت: وقتی کیخسرو قصد کنارهگیری از سلطنت دارد، گودرز او را چنین توصیف میکند: جزآنست کیخسرو ای پهلوان که دیدی تو شاداب و روشن روان شده کوژ، بالای سروسهی گرفته گل سرخ، رنگ بهی ندانم چه چشم بد آمد به روی چرا پژمرید آن چوگلبرگ روی (فردوسی،1386: 607) در حالی که همه پهلوانان و سرداران ایرانی ناراحت و غمگین هستند.
زمانی که به کشور خود بازگشت، کتابی به نام گزیدهی اشعار آسیایی 2 به زبان لاتین(2) منتشر کرد که در آن ترجمهی 16 غزل حافظ با متن فارسی چاپ شد.
شاعری به نام گبورفبین 3 ، کتاب رویتسکی را همراه با ابیات و غزلهایی از حافظ که ویلیام جونز در کتاب شعرهای آسیایی 4 اش به عنوان شاهد اوزان عروضی آورده بود، به نام بخشهایی از غزلها و دیوان حافظ 5 از لاتین به شعر مجاری ترجمه کرد، ولی متنهای فارسی آن را همچنان به فارسی چاپ کرد.
نکتهی قابل ملاحظه در ترجمههای فالودی آن است که او به تقلید از حافظ (و کلا شعر ایرانی) ترجمههای شعری خود را دو سطری شبیه دو مصراع یک بیت آورده است در حالیکه اشعار مجاری چهار سطری هستند؛ البته در ترجمه رباعیهای حافظ، برگردانهای او چهار سطری است، زیرا رباعی چهار مصراع دارد و اینگونه با شکل شعر مجاری مشابهت پیدا کرده است."