چکیده:
مقاله حاضر به بررسی مراسم «حسی» در کشور ترینیداد میپردازد. مراسم «حسی» صورت
بومی شده (کرولی شده) مراسم عاشورای امام حسین علیهالسلام در این کشور است. مؤلف
از یک سو، روند ورود مسلمانان به این شبه جزیره و برگزاری مراسم عاشورا را بررسی
میکند و از سوی دیگر، فرایند ایجاد دگرگونی و تحول اساسی در این مراسم و پیوند آن
با نوعی کارناوال محلی را تبیین مینماید. استدلال مؤلف این است که حضور گروههای مختلف در این مراسم (حتی
غیرمسلمانها) یک مسئله هویتی است که بر اساس آن، هر یک از گروههای اجتماعی تلاش
میکند تا با تصوری که خود از این مراسم دارد و آن را صحیح و معتبر میداند، در این
مراسم شرکت نماید و میتوان از آن به عنوان یک «رقابت فرهنگی» نام برد.
خلاصه ماشینی:
"آنچه امروزه در قالب مراسم «حسی» در ترینیداد برگزار میشود یک «رقابت فرهنگی» میان گروههای مختلف دینی و نژادی است که هر کدام، از واقعیت مراسم «حسی» برای خود تعریف جدیدی دارد، در عین حال که همگی دارای میراث گستردهای از فرهنگ و ملیت اصیل ترینیدادی هستند.
7 این سؤال اساسی وجود دارد که مراسم «حسی» به کدام گروه تعلق دارد؟ آیا صرفا متعلق به شیعیان است یا به همه مسلمانان یا به همه ترینیدادیها ـ صرف نظر از گرایش مذهبیشان ـ تعلق دارد؟ آیا مراسم دینی محرم به یک میراث ملی تبدیل شده که اکنون خارج از کنترل بانیان مسلمان شیعی آن است؟ البته چه بسا مسئله «مالکیت و تعلق» بیشتر یک مفروض مدرنیستی باشد تا پست مدرنیستی که در آن هیچ انحصاری وجود ندارد، اما «اهمیت تنوع، نیاز به تساهل و ضرورت درک دیگران در آن آشکار میشود».
(ویلیانر 1990؛ منگرو 1993) این مذاکره عبارت از این است که چگونه میتوان از یک پدیده ناهمگون تاریخی ـ برای مثال، جشنواره اصیل فرهنگی «حسی» ـ عناصر و اصولی را اتخاذ کرد و آنها را با یک هویت ملی همگون درآمیخت، بدون اینکه ارزش آنها کاسته شود یا منشأ اولیه پیدایش آنها انکار شود؟ جامعه مسلمانان سنی مذهب در «گویان» در دهه 1930 توانست به مراسمی که در آن کشور «تعجیه» (Tadiah) نامیده میشد؛ خاتمه دهد؛ چرا که آنها احساس کردند این مراسم باعث تمسخر و وهن اصول و ارزشهای اسلامی میشود."