چکیده:
یکی از مسائل مهم جهان امروز مسئله بهداشت و سلامت انسان است. بدون شک، سلامت
جسمانی و روانی افراد جامعه اهمیت بسزایی دارد. تأمین سلامتی اقشار جامعه یکی از
مسائل اساسی هر کشوری است که باید آن را از سه بعد جسمی، روانی و اجتماعی مدنظر
قرار داد. بهداشت روانی علاوه بر اینکه هدف هر جامعه ای به شمار می آید، معیاری
برای سلامت فرد نیز محسوب می گردد. این اصطلاح دارای معانی متعددی است که از
جامعه ای به جامعه دیگر، فرهنگی به فرهنگ دیگر و از فردی به فرد دیگر متفاوت است.
به همین دلیل، در روان شناسی، الگوها و دیدگاه های متفاوتی نسبت به بهداشت روانی
وجود دارد. این نبشتار درصدد نقد و بررسی چهار الگو و دیدگاه عمده در این باره
می باشد. علاوه بر این، به دیدگاه اسلام در باب بهداشت روانی نیز اشاره می گردد.
خلاصه ماشینی:
"اما اگر فردی اهدافی دارد غیرانسانی و ملازم با تضییع حقوق فرد یا افراد دیگر، آیا باز هم چنین شخصی رفتارش منطقی و سازگارانه است؟ آیا برای رسیدن به هر هدفی، می توان به هر رفتاری دست زد؟ آیا با عقل سلیم و حکیم می توان گفت: چنین فردی از سلامت روان برخوردار است؟ با وجود این، در همه جای دنیا کسانی هستند که اگرچه این را بر زبان نمی آورند و خود را «رفتارگرا» نمی دانند و حتی در مواردی از این اسم و اصطلاح نیز به ظاهر بیزاری می جویند، اما در عمل، منش و رفتار خود، دقیقا بسان رفتارگرایان و مطابق با نظام ارزشی آنان عمل می نمایند!
دیدگاه اسلام در باب بهداشت روانی گرچه بحث «بهداشت روانی» از دیدگاه اسلام نیازمند کتاب و یا مقاله مستقلی است، ولی برای حسن ختام کلام، به اختصار، به دیدگاه دین مبین اسلام در این باره اشاره می گردد: به دلیل آنکه تأمین سلامت، حفظ و ارتقای آن یک مقدمه لازم برای حفظ حیات، شکوفایی عمر و بهره گیری شایسته از زندگانی است، از این رو، در آیین حیات بخش اسلام، این موضوع از اهمیت خاصی برخوردار است و در بسیاری از احکام اسلامی، به شکل های گوناگون به آن توجه شده است.
3. جایگاه اجتماعی خود: توجه به رابطه با همنوع نیز از دیگر ویژگی های انسان سالم است; به این صورت که توجه کند چگونه می تواند در اجتماع و در کنار همنوع خود زندگی کند، در حالی که ضمن رعایت حقوق خود و دیگران و عدم تجاوز به حریم آنان، به تأمین سلامت و سعادت خود و همنوعانش کمک نماید."