چکیده:
یکی از انواع دعاهایی که در میان مسلمانان، به ویژه شیعیان، مرسوم می باشد، توسل و
استعانت از پیامبر و اهل بیت(علیهم السلام) است که حتی از نظر لفظ هم به شکل ندا و
دعا بیان می شود; مانند «یا رسول الله»، «یا علی بن ابی طالب» و «یا
فاطمة الزهراء». در مقابل، برخی از مسلمانان مدعی شده اند که این سبک از دعا یکی از
مصادیق دعای شرک آلود است و خواندن غیر خدا محسوب می شود. آیا به راستی توسل به
پیامبر و اهل بیت(علیهم السلام)، شرک آور است یا عین عبادت و توحید؟
در این مقاله مرز بین توسل و خواندن اولیای خدا و شرک به خدا روشن شده است.
خواندن هر چیز و هر کسی که خداوند آن را واسطه فیض خود قرار نداده باشد شرک است.
اما توسل به اولیای خدا به عنوان وسایط فیض حق تعالی نه تنها ممنوع نیست، بلکه امری
است که مورد توجه و عنایت حق تعالی نیز واقع می باشد.
خلاصه ماشینی:
"از این رو، اگر در ادعیه و زیارت هایی که در میان مسلمانان، به ویژه شیعه، متداول است دقت شود، این حقیقت به دست می آید که این افراد در عین اینکه نهایت تواضع را به پیشگاه اهل بیت عصمت(علیهم السلام)اظهار می دارند، آن بزرگواران را به عنوان وسایلی می شناسند که خداوند برای هدایت بندگان به سوی کمال، در دسترس انسان ها قرار داده و از آنان خواسته تا با یاری گرفتن از آنها خود را به مقام قرب الهی برسانند.
([26]) فرق بین توسل به ائمه با توسل به بت ها و دیگر معبودان: از صریح قرآن و اقوال مفسران شیعی و سنی برمی آید([27])که این آیه متعرض اعتقاد و عمل مشرکان شده; چون آنها بر این باور بودند که انسان شایستگی عبادت و ارتباط با خدا را ندارد، پس برای نزدیکی به خدا باید بندگان مقرب او، از جمله ملائکه و جن، را وسیله قرار داد و اینان در عمل «وسیله» را مستقلا پرستش می کردند و حتی از او طلب نفع و دفع ضرر می کردند، بدون اینکه خدا را در این امور مؤثر بدانند.
پس اگر دلایلی وجود داشته باشد که حاکی از واسطیت عده ای برای فیض خدا باشد، توسل به آنها هیچ مانعی ندارد; همان گونه که تنها خداوند «محیی» و «ممیت» است; اما عده ای مانند حضرت عیسی(علیه السلام)نیز به اذن خدا مرده را زنده می کنند."