چکیده:
برنامههای فقرزدایی از اهم سیاستهای بخش عمومی است. طراحی سیاستهای اثربخش برای فقرزدایی نیازمند شناخت تحول زمانی ویژگیهای اقتصادی- اجتماعی خانوارهاست. بررسی و ارزیابی آثار سیاستها و برنامههای خاص حمایتی در حوزة فقر مستلزم سنجش تغییرات فقر در طول زمان است. مبحث تحرک درآمدی مفهومی جدید در مباحث اقتصادی ایران است. تفاوت شرایط اقتصادی- اجتماعی افراد یا خانوارهای مختلف موجب بهوجودآمدن نابرابری در بین افراد آن جامعه میشود. بروز چنین نابرابریهایی به شکلگیری فقر و تغییر توزیع درآمد منجر میشود. هدف این پژوهش بررسی تأثیر تحرک درآمدی بر فقر در ایران است. با استفاده از الگوی اقتصادسنجی خودرگرسیونی با وقفههای توزیعی و با بهکارگیری دادههای سالهای 1363 ـ 1392 موضوع پژوهش بررسی شد. نتایج حاکی از آن است که در بلندمدت تحرک درآمدی اثری منفی و معنیدار بر فقر گذارده است؛ ضریب جملة تصحیح خطا نشان داد در هر سال حدود 52/0 از عدم تعادل کوتاهمدت برای دستیابی به تعادل بلندمدت تعدیل شده است.
Poverty alleviation programs is the most important of the public sector policies. Design effective a policy for poverty reduction is requires the identifying time change socio-economic characteristics of households. If we want to investigate and evaluate the effects of specific supportive policies and programs in the field of poverty entail the measurement of poverty changes over time. Income mobility is a new concept in Iranian economy issues. Differences in socio-economic status of individuals and or different thouseholds can creates inequality among individuals of society. Creating such inequalities have led to the formation of poverty and the change in income distribution. The aim of this study is to evaluate the effect of income mobility on the poverty in Iran. In this regard، using the econometric model Auto-Regresive Distributed Lag and using time series data during the years (1363-1392) research topic investigated. The results suggest that effectiveness of all the coefficients of the variables of the model is consistent with economic theories and income mobility has effect negative and significant on poverty in the long term، and Error Correction Model shows that in each period، (each year) about 0/52 from short-term imbalances will be adjusted to achieve the long-term equilibrium.
خلاصه ماشینی:
"راغفر و باباپور (١٣٩١) به بررسی فقـر، نـابرابری ، و تحـرک درآمـدی بـا اسـتفاده از رویکرد شبه ترکیبی پویای خطی پرداختند و به این نتیجه رسیدند کـه طـی سـال هـای ١٣٦٣ تا ١٣٩٠ سرعت همگرایی و تحرک درآمدی بسیار پایین بوده است .
1. Lukiyanova & Oshchepkov آنتمن و مکنزی ١ (a٢٠٠٦) با بررسی تحرک مطلق و شـرطی بـه صـورت خطـی بـه روش حداقل مربعات معمولی و رویکرد شبه ترکیبی به این نتیجـه رسـیدند کـه تحـرک مطلق در مکزیک پایین و نابرابری در طول زمان ادامه دار بوده است .
بر اساس مدل ویدر٢ (٢٠٠٢)، مدل ارائه شـدة خطـی بـه صورت معادلۀ ٦ است : p2 = α0 + α1 elative mobility+ α2gini+ α3 rate of growth+ εt (6) شدت فقر =p٢ تحرک نسبی درآمدی = relative mobility نرخ رشد اقتصادی = rate of growth ضریب جینی =gini جملۀ خطای تصادفی = εt روش شناسی تحرک درآمدی در این بخش ، با استفاده از داده های آماری شبه ترکیبی، تحرک مطلق بدون لحاظ کـردن آثار ثابت فردی ( α) تحت تابع رگرسیونی زیر (معادلۀ ٧) برآورد می شود.
با توجه به روش برآورد، فرم ARDL برای مدل فقر به صورت زیر است : n n p2 = α0 + Ʃαi p2t -i + Ʃβ1j relative mobility ct -j + i =1 j =0 n n Ʃβ2 j rate of growth ct -j + Ʃβ3j gini ct -j +Ƹt j =0 j =0 جدول ٤ نتایج حاصل از برآورد مدل مبتنی بر رابطۀ بین تحرک درآمـدی و فقـر بـا استفاده از روش ARDL را نشان میدهد."