چکیده:
جهانی شدن امری اجتنابناپذیر و مطلوب است که با سست ساختن مرزها، جغرافیای اجتماعی را چنان متحول میسازد که مسائل داخلی و خارجی بهیکدیگر گره میخورد.احساس نیاز بهنظم و قدرتی جهانی که از مناسبات عادلانه در جهان یکپارچه دفاع کند، ثمره این فرایند است.در مقابل، جهانیسازی مدیریت آن فرایند است بهدست سلطه جهانی غرب.کشورهای ثروتمند و نهادهای تجاری، پولی و مالی بینالمللی حامی جهانیسازی همواره ادعا کردهاند که آزادسازی تجارت و ادغام در اقتصاد جهانی تنها را رشد و توسعه و زمینهساز رفاه و رفع فقر و نابرابری است.
پژوهشها و شواهد تاریخی، گویای آناست که این دعاوی قابل اثبات نیست.از نظر علمی، مدل مورد استناد غیر واقعبینانه است.از حیث تاریخی، ادعای حامیان و مدیران جهانیسازی ناصادقانه است و از جهت تجربی، در تحقق وعدهها ناکام میماند.راه درست نه انکار جهانیشدن؛بلکه پیوستن بهحرکت جهانی ضد جهانیسازی ظالمانه و تلاش برای جهانی شدن عادلانه است.در همان حال، باید با ملاحظه اقتضائات داخلی از مواهب تعامل مثبت با جهان بهرهمند شد.
خلاصه ماشینی:
"کشورهای ثروتمند و نهادهای تجاری، پولی و مالی بینالمللی حامی جهانیسازی همواره ادعا کردهاند که آزادسازی تجارت و ادغام در اقتصاد جهانی تنها را رشد و توسعه و زمینهساز رفاه و رفع فقر و نابرابری است.
کلید واژهها: جهانیشدن، جهانیسازی، اقتصاد، بازرگانی جهانی، آزادسازی تجارت، توسعه اقتصادی، سازمان تجارت جهانی، عوارض جهانی شدن مقدمه یک تفکر رایج که دولتهای قدرتمند و شرکتهای چند ملیتی از آن حمایت میکنند، ایناست که جهانی شدن امری محتوم و مفید است که راهبرد همه کشورهای در حال توسعه باید همسویی سیاستی و پذیرش قواعد آن باشد؛این تفکر از جهانی شدن تنها بر بعد اقتصادی تأکید دارد که سیاست فرهنگ را تابع میشمرد.
سازمان تجارت جهانی کمیتهای متشکل از هشت شخصیت برجسته تجاری، دانشگاهی و دولتی مستقل را مأمور این کارکرد؛در نتیجه گزارشی (2004,la te dnalrehtuS) با عنوان«آینده OTW ، با تأکید بر چالشهای نهادی در هزاره جدید»منتشر شد که این گزارش، ضمن قبول تبعیضهای موجود و این حقیقت که کشورهای در حال توسعه در مسیر آزادسازی اغلب قادر به دفاع از جنبههای رفاه اجتماعی نیستند، بهشدت از انتقادهای بیرونی برای تغییر سازمان تجارت جهانی و مناسباتش پرهیز میدهد و آنها را غیرقابلقبول میخواند؛حتی اگر نظارت سازمان ملل بر OTW باشد:« OTW بخشی از NU نیست و نباید باشد، موقعیت نظارتی تنها باید بر پایه کمک بالقوه بهنقش OTW بهعنوان نهادی برای مذاکرات جهانی، تضمین شود."