چکیده:
هدف از این مطالعه بررسی اثر سرمایهگذاری مستقیم خارجی (IDF) روی رشد اقتصادی است.برای رسیدن به این هدف با استفاده از دادههای سری زمانی برای 1381-1357، سه الگوی اقتصادسنجی برآورد گردید.قبل از برآورد الگوی آزمون ایستایی و همبستگی زنجیری بهدلیل ماهیت سری زمانی دادهها انجام گرفت.بنابر این با توجه به متغیرهای سرمایهگذاری مستقیم خارجی، سرمایهگذاری داخلی، سرمایه انسانی و درصد باز بودن اقتصاد یک الگوی اقتصادسنجی پایه تدوین و در الگوی دوم بهترتیب اثر توأم سرمایهگذاری مستقیم خارجی با سرمایهگذاری داخلی، سرمایه انسانی و تجارت خارجی و در الگوی سوم اثر تورم، مالیات و مخارج دولت بهعنوان شاخصهایی از ساختار اقتصادی نیز بررسی گردید.نتایج این الگوها بیانگر تأثیر مثبت سرمایهگذاری مستقیم خارجی بر روی رشد اقتصادی میباشد و بیانگر آن است که سرمایه انسانی اثر آنرا نیز تقویت میکند.از سوی دیگر، افزایش نرخ تورم، مالیات و مخارج دولتی بر رشد اقتصادی در ایران آثار منفی دارند.
خلاصه ماشینی:
"همچنین در این مقاله، تأثیر تجارت و سیاستهای پولی و مالی بر روی رشد اقتصادی و نوع رابطه IDF با سرمایهگذاری داخلی، سرمایه انسانی و تجارت در اقتصاد ایران نیز مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است.
نتایج مطالعه آنها نشان میدهد که سرمایهگذاری مستقیم خارجی بر رشد اقتصادی تأثیر مثبت داشته و این اثر با توسعه سرمایه انسانی نیز تقویت شده است.
در این تحقیق از دادههای سری زمانی کشورهای کرهجنوبی، چین مالزی، اندونزی، هند و برزیل برای دوره 2000-1975 استفاده شده و از الگوهای اقتصادسنجی برای بررسی تجربی تأثیر IDF بر رشد اقتصادی استفاده شده است؛نتایج مطالعه نشان میدهد که از بین جریانات مختلف سرمایهگذاری خارجی؛سرمایهگذاری مستقیم خارجی نقش اثرگذارتری را بر رشد اقتصادی داشته است، و نیز از بین متغیرهای اثرگذار بر رشد اقتصادی، IDF بیشترین تأثیر را داشته است.
نتایج الگو 3-1 نشان میدهد IDF ، تجارت، سرمایه انسانی و سرمایهگذاری داخلی تأثیر مثبت و معنیداری روی رشد اقتصادی در ایران دارند، لیکن معنیداری سرمایهگذاری داخلی(676/1)نسبت به سه متغیر دیگر که آماره t آنها 700/6-، 728/1 و 608/3 است کمتر میباشد.
این اثر شاید به این دلیل باشد که چون سرمایهگذاری مستقیم خارجی بهصورت سرمایه ارزان، مدیریت کارا و تکنولوژی پیشرفته وارد بخش خصوصی کشورها میشود در سطح سرمایهگذاری بخش خصوصی نیز اثر گذاشته و شکاف بین سرمایهگذاری انجام شده و مطلوب را پر میکند که در این شرایط در صورت وجود سرمایه انسانی کافی در کشور میزبان و استفاده کارا و بهینه از این سرمایه و تکنولوژی وارد شده، رشد اقتصادی افزایش مییابد."