خلاصه ماشینی:
"این قسمت بیشتر جنبۀ تاریخ ادبیات دارد و معمولادر سطوح مقدماتی سبکشناسی قرار میگیرد؛2-تعیین سبک فردی نویسندگان و شاعران بزرگ کهمربوط به مراحل عالی سبکشناسی است؛3-تشخیص سبک ادبی و تعیین مختصات آن درمقایسه با سبکهای دیگر،مخصوصا سبک گفتارعادی و روزمره».
اینجانب بر آن است،که در صورت به یک نظاممعین درآمدن علم سبکشناسی و تحلیل و تحقیقکامل سبک شعر به لحاظ دورهای،میتوان در درونسبکشناسی هر دوره با توجه به دیدگاههایگوناگون،از جمله،برحسب قوالب و موضوعاتشعری،سبک شعر آن دوره را مورد بررسی قرارداد.
با توجه به محتوای این کتاب میتوانویژگیهای خاص ذیل را برشمرد،که در مجموعبیانگر روش بررسی سبکشناسی متون ادبی درکتاب مذکور میباشند: 1-نخست،زبانهای ایرانی و آثار باقیمانده ازاین زبانها را معرفی میکند؛ 2-بیشتر به تطور و تحول لغات متون ادبی متوجهشده و به طور کلی فقط به بررسی جنبههای زبانیآن میپردازد؛ 3-وضع اجتماعی و سیاسی ادوار گوناگونتاریخی همواره مورد نظر مؤلف است.
با توجه به همین طبقهبندی وسبکهای بینابین،سیروس شمیسا شعر فارسی را بههشت دوره تقسیم نموده،هر کدام از این ادوار رابه طور جداگانه مورد مطالعه و بررسی سبکشناسانهقرار میدهد.
این روش پسندیده،بررسی سبکشناختی متون ادبی از سه دیدگاه-زبان،فکر و ادبیات-میباشد،و مورد توجه وقبول دیگر محققان نیز قرار گرفته است.
وظیفۀ علم سبکشناسی،پیش از همه،دریافتمختصاتی است که در حقیقت ارزش سبکی داشتهروش پسندیدۀ بررسی سبکشناختی متون ادبی از سه دیدگاهزبان،فکر و ادبیات مورد توجه وقبول محققان قرار گرفته است.
بنابر همین امر،عبادیان روشهایمرحلهای زیر را برای بررسی مسألۀ زبانی سبکپیشنهاد و ویژگیهای هر کدام را جداگانه بررسیکرده است:مرحلۀ اول تحلیل و درک تمامی متنسخن،دوم به جای آوردن عناصر سبکی،سوماستنتاج شاخصهای سبکی و نهایتا مرحلۀ ترکیبنتایج تحلیل توضیح سبک."