چکیده:
نوشین احمدی خراسانی که از حامیان فمینیسم در ایران است، در این مقاله به بیان نقاط قوت و ضعف تجمع زنان برابری خواه در خیابان انقلاب تهران، در 22 خرداد 85 پرداخته است. وی معتقد ا ست این تجمع، پس از ربع قرن یعنی بعد از انقلاب اسلامی، مهمترین حرکت برابری خواهانه بوده است که برای به دست آوردن استقلال زنان و مبارزه با قوانین جمهوری اسلامی که به زعم ایشان زن ستیز، ناعادلانه و مردسالارانه است، رخ داده است. وی اتحاد گروههای مختلف فمینیستی، حمایت پنج نفر از کسانی که جایزه صلح نوبل گرفتهاند و نیز حمایت سایتهای آزادی خواه خارجی و همچنین تجربه سیاست خیابانی به عنوان شیوه مبارزه برای اهداف فمینیستی را، از ویژگیهای تجمع زنان در 22 خرداد دانسته و آنرا روز ملی همبستگی زنان پنداشته است.
خلاصه ماشینی:
"وی اتحاد گروههای مختلف فمینیستی، حمایت پنج نفر از کسانی که جایزه صلح نوبل گرفتهاند و نیز حمایت سایتهای آزادی خواه خارجی و همچنین تجربه سیاست خیابانی به عنوان شیوه مبارزه برای اهداف فمینیستی را، از ویژگیهای تجمع زنان در 22 خرداد دانسته و آنرا روز ملی همبستگی زنان پنداشته است.
خب این شاید یک اشتباه تاکتیکی از جانب ما بود که نباید از روی زمین بلند میشدیم ولی در مقابل این هجمه، باز هم زنانه و مدنی عمل کردیم و برای نخستین بار، برخی از ما که در آن تجمع شرکت کرده بودیم، بهطور دسته جمعی ـ و با وکالت شیرین عبادی ـ از نیروی انتظامی به دادگاه شکات بردیم؛ چون معتقدیم که تلاش و مبارزه برای کسب حقوق برابر و عادلانه، به وسعت همه حوزههای زندگی اجتماعی و خصوصیمان است، گرچه همه دوستان و یاران جنبش زنان با این شیوه (شکایت کردن) موافق نبودند و برای این عدم موافقت، دلایل خودشان را داشتند.
برای نمونه در همان مثالی را که وی مطرح کرده یعنی «حق انحصاری مردان در طلاق» ایشان مرتکب دو اشتباه شده است؛ اول آنکه طلاق را حق دانسته و حال آنکه حق قابل واگذاری است ولی مرد نمیتواند آنرا به زن واگذار کند، پس طلاق یک حکم الاهی است و باید به دست مرد باشد و این حکم با شرایط خاص که دارد، از احکام قطعی اسلام است که قرآن و سنت بر آن تصریح کردهاند و همه فرق اسلامی نیز به آن معتقدند و لذا قانون جمهوری اسلامی نیز بر آن مبنا تنظیم شده است."