چکیده:
هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر نوع جلب توجه بازخورد افزوده بر روی قابلیت
تشخیص خطا میباشد. 48 آزمودنی(24 پسر و 24 دختر)بطور داوطلبانه در این تحقیق شرکت
کرده و بطور تصادفی به چهار گروه آزمایشی بر اساس نوع برآورد(برآورد/بدون برآورد)و
نوع بازخورد توجهی(درونی/بیرونی)تقسیم شدند. تکلیف مورد نظر یک دستگاه هماهنگی دو
دستی بود که در آن لازم بود تا آزمودنی با مرحلهبندی نسبی معین صفر درجه دو اهرم
لغزنده را از وضعیت عقب به جلو حرکت دهد تا از برآیند حرکت انها یک نشانگر در صفحه
نمایش رایانه برای اصابت به یک توپ در حال سقوط حرکت داده شود.نتایج تحلیل واریانس
عاملی مرکب نشان داد که در مرحله اکتساب در مورد خطای ثابت مطلق({L EC L})و خطای
ریشه مجذور میانگین({L ESMR L})مرحلهبندی نسبی اثر متقابل گروه برآورد و نوع
بازخورد و در مورد زمان حرکت اثر متقابل گروه برآورد، نوع بازخورد و مجموعههای
کوشش تمرینی معنیدار میباشد.نتایج مربوط به مرحله یادداری نشان دادند که در مورد
خطای ثابت مطلق مرحلهبندی نسبی اثر متقابل گروه برآورد و نوع بازخورد معنیدار
میباشد، بطوری که گروههای عدم برآورد-درونی و برآورد-بیرونی دارای یادگیری بهتری
نسبت به سایر گروهها بودند.نتیجه اینکه حساس کردن یادگیرندهها نسبت به اطلاعات حسی که توجه آنها را به
اثرات حرکت یا خارج از بدن در مقایسه یا نحوه انجام حرکت یا داخل بدن جلب مینماید
موجب یادگیری بیشتری میشود.بنابراین یکی از اثرات بازخورد توجه بیرونی بر یادگیری
مهارتها، قابلیت تشخیص خطا میباشد که به سایر مکانسیمهای پیشنهادی در این مورد
اضافه میگردد.
خلاصه ماشینی:
"دقت و ثبات عملکردی اجراکننده در مورد مرحلهبندی نسبی و زمان حرکت نیز از طریق خطای ریشه مجذور میانگین{L ESMR L}محاسبه میشود: #$#در مرحله اکتساب برای مقایسه گروههای برآورد و عدم برآورد خطا با توجه به نوع بازخورد در مورد الگوی حرکتی و پارامتر از تحلیل و اریانس عاملی مرکب 2(بازخورد توجهی)*2(وضعیت تخمین خطا)*6(دسته کوشش تمرینی)استفاده میشد، که در آن دسته کوشش تمرین با اندازههای تکراری تحلیل میشود.
به عبارت دیگر نتایج این تحقیق نشان داد که قابلیت تشخیص خطا از طریق تمرین برآورد خطا به نوع بازخورد توجهی بستگی دارد، بدینترتیب که اگر به دنبال برآورد خطا نوع بازخورد ارائه شده توجه یادگیرنده را به بیرون جلب نماید به عملکرد و یادگیری بیشتری در مورد الگوی هماهنگی منجر میشود، در حالی که با وادار کردن آزمودنیها به برآورد خطای خود در صورتی که پس از آن بازخورد با جلب توجه درونی ارائه شود، آن به تضعیف عملکرد و یادگیری الگوی هماهنگی منجر میشود.
در تایید عبارت مذکور باید گفت که ثابت شده است که با افزایش تبحر یادگیرنده در انجام حرکت، قادر به تشخیص و تصحیح موثرتر خطاهای مرتکب شده خود خواهد بود از آنجایی که منبع خطا میتواند مرتبط با عوامل مختلفی از جمله انتخاب حرکت یا اجرای عمل مورد نظر باشد، از طریق تمرین فرد قادر است تا توجه بیشتری به اطلاعات بازخوردی مربوط که در حواس ایجاد میشوند داشته و لذا قابلیت تشخیص خطا برای آنکه یادگیرنده این قابلیت را افزایش دهد باید نسبت به الگوهای خاص بازخورد ناشی از حرکت که مربوط به نتایج عملکردی میشوند حساس گردد."