چکیده:
هدف اصلی این تحقیق در بخش اول، توصیف وضعیت باشگاه های لیگ برتر فوتبال ایران در حیطه های پنجگانه 1) اماکن و فضاهای ورزشی 2) وضعیت رشد و توسعه در سطوح نوجوانان و جوانان 3) امور مالی 4) هواداران و 5) مدیریت و نیروی انسانی بود، در بخش دوم، مقایسه بین وضعیت باشگاه های ایران با باشگاههای لیگ های برتر کشورهای چین، مالزی و انگلستان در دو حیطه اماکن و فضاهای ورزشی و مدیریت و نیروی انسانی انجام گرفته است. روش تحقیق، در بخش اول، از نوع مطالعات توصیفی بوده و چهارده باشگاه لیگ برتر فوتبال کشور مورد بررسی قرار گرفته اند. در این تحقیق وضعیت موجود این باشگاه ها در حیطه های پنجگانه فوق الذکر توصیف و وضعیت آنها با حداقل معیارهای تعیین شده توسط کنفدراسیون فوتبال اروپا (یوفا) به عنوان نشان گر و به صورت نمودار نمایش داده شده است. در بخش دوم مقایسه، دو باشگاه از لیگ برتر ایران، یک باشگاه از چین، دو باشگاه از مالزی و دو باشگاه از انگستان که همه آنها در لیگ برتر فوتبال کشورشان حضور داشتند، انتخاب گردیدند. معیار انتخاب نمونه ها باتوجه به محدودیت در انتخاب تصادفی، قرار داشتن در بین باشگاههای حرفه ای در مسابقات لیگ های برتر داخلی این کشورها تعییین گردید که به صورت نمونه گیری غیر تصادفی در دسترس، انتخاب شده اند. ابزار انداز گیری در بخش اول، پرسشنامه ای بود با 82 سوال که توسط محقق تدوین شده و روانی محتوایی آن توسط متخصصین مورد تایید قرار گرفت. داده ها در این بخش در پنج حیطه فوق مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. در بخش دوم جهت مقایسه، از پرسشنامه 62 سوالی بهره گرفته شده و بر اساس شاخص های تعیین شده از طرف کنفدراسیون فوتبال اروپا (یوفا)، که به منظور بررسی وضعیت باشگاههای حرفه ای فوتبال قاره اروپا تهیه شده، تدوین یافته است و روانی محتوای آن نیز مورد بررسی وضعیت باشگاه های حرفه ای فوتبال قاره اروپا تهیه شده، تدوین یافته است و روانی محتوای آن نیز مورد تایید یوفا می باشد. روش آماری تحقیق، در بخش اول، آمار توصیفی شامل محاسبه میانگین و درصد فراوانی و در بخش دوم آمار استنباطی کروسکال والیس بود.
یافته های تحقیق در بخش توصیفی، در حیطه اماکن و فضاهای ورزشی، باشگاههای کشور 44.6 درصد از حداقل معیارههای ضروری را دارا 55.4 در صد از این حداقل ها محروم بودند. در حیطه وضعیت رشد و توسعه در سطوح نوجوانان و جوانان، باشگاههای کشور 83.3 درصد از حداقل معیارهای ضروری را دارا می باشند و 16.7 درصد از این حداقل ها محروم بودند. در حیطه امور مالی، باشگاههای کشور 75 درصد از حداقل معیارهای ضروری را دارا و 25 درصد از این حداقل ها محروم بودند. در حیطه هواداران باشگاههای کشور 46.5 درصد از حداقل معیارهای ضروری را دارا و 53.5 درصد از این حداقل ها محروم بودند. در حیطه مدیدریت و نیروی انسانی باشگاه های ایران74.6 درصد از حداقل معیارهای ضروری را دارا و 25.4 درصد از این حداقل ها محروم بودند. در بخش دوم، آزمون فرضیه ها، بین وضعیت مدیریت و نیروی انسانی و اماکن و فضاهای ورزشی مورد نیاز باشگاه های کشورهای ایران، چین ، مالزی و انگلستان تفاوت معنی دار مشاهد نشده . داده های همچنین نشان می دهند که میانگین رتبه های باشگاه های ایران در هر دو حیطه اماکن و فضاهای ورزشی و مدیریت و نیروهای انسانی پایین تر از باشگاههای چین، مالزی و انگلستان می باشد. نتایج تحقیق نشان داد که وضعیت باشگاههای لیگ برتر فوتبال ایران در حیطه های پنج گانه نتوانسته به حداقل معیارهای تعیین شده دست یابد و تا حدودی با نتایج تحقیقات انجام شده همخوانی دارد. نتایج مقایسه دو حیطه اماکن در فضاهای ورزشی ومدیریت و نیروی انسانی باشگاه های ایران با باشگاههای چین، مالزی و انگلستان نشان داد که باشگاه های ایران از سه کشور فوق الذکر در رتبه پایین تری قرار دارد. بطور کلی نتایج تحقیق حاضر با بسیاری از تحقیقات انجام شده خبیری، و الهی (1382) همخوانی دارد.
خلاصه ماشینی:
"(1) تحقیقات نشان داده که باشگاههای حرفهای فوتبال ایران نسبت به کشورهای امارات،ژاپن و ترکیه از نظر وضعیت مالی در سطح پائینتری قرار دارد و نیز در مقایسه با حداقلهای معیارهای یوفا فاصله داشته و نمیتواند آن حداقلها را تأمین نماید(6).
نتایج آزمون نشان داد که بین باشگاههای کشورهای ایران،چین،مالزی و انگلستان در حیطه مدیریت و نیروی انسانی(345 (به تصویر صفحه مراجعه شود))تفاوت معنیداری وجود نارد و بنابراین فرضیه آماری مورد تأیید قرار گرفت(جدول شماره 2).
در زمینه وضعیت رشد و توسعه در سطح نوجوانان و جوانان،اگر چه 3/83 درصد از مجموع معیارهای ضروری را دارا هستند(نمودار شماره 2)و لیکن با توجه به پیشرفتهای بسیار زیاد در این زمینه، به ویژه در اروپا(کشورهای هلند و انگلستان)،داشتن حداقل معیارها فقط نقطه شروع میباشد.
ضمنا در تحقیق خبیری(1382)که نشان داد باشگاههای حرفهای ایران نسبت به باشگاههای کشورهای امارات،ژاپن و ترکیه از نظر نیروی انسانی و مدیریت و نیز از نظر اماکن و فضاهای ورزشی در سطح پائینتری قرار دارند با نتایج این تحقیق در این قسمت همخوانی دارد(6).
در یک نتیجهگیری کلی،نتایج تحقیق حاضر نشان داد که در بخش اول تحقیق،وضعیت باشگاههای لیگ برتر فوتبال ایران(14 باشگاه)در حیطههای اماکن و فضاهای ورزشی مورد نیاز باشگاه،وضعیت رشد و توسعه در سطوح نوجوانان و جوانان،امور مالی،هواداران و مدیریت و نیروی انسانی نتوانسته به حداقل معیارهای تعیین شده دست یابد و این نتایج با نتایج سایر تحقیقات انجام شده همخوانی دارد.
در بخش دوم،نتایج دو حیطه اماکن و فضاهای ورزشی و مدیریت و نیروی انسانی باشگاههای ایران با باشگاههای چین،مالزی و انگلستان نشان داد که باشگاههای ایران از سه کشور فوق الذکر در رتبه پائینتری قرار دارد و نتایج تحقیق حاضر با تحقیقات نیز همخوانی دارد."