چکیده:
برای دستیابی به یک زبان مشترک برای انتقال یافتههای پژوهشی و جلوگیری از سرقت ادبی،در سطح جهان شیوهنامههای متفاوتی برحسب نوع رشته علمی انتشار یافته است.یکی از رایجترین این شیوهنامهها به انجمن روانشناسی آمریکا تعلق دارد.این انجمن در سال 2001 میلادی،راهنمایی را منتشر کرده که بخشی از آن به چگونگی استناد به منابع اختصاص یافته است.در این راهنما،استناد به منابع به شیوه نویسنده-تاریخ است و به دو نوع کلی تقسیم میشود:استناد به منابع در داخل متن و ارائه فهرست منابع در پایان متن.در این مقاله به شیوههای متداول استناد به منابع مورد استفاده در مقالههای پژوهشی پرداخته میشود.در نهایت در مورد لزوم تدوین شیوهنامه علمی در داخل کشور براساس ساختار زبان فارسی بحث میشود.
خلاصه ماشینی:
"هدف از مقاله حاضر،ارایه نحوه استناد به رایجترین انواع منابع مورد استفاده در مقالههای علمی براساس راهنمای نشر انجمن روانشناسی آمریکا(چاپ پنجم، 2001)است.
در صورتی که نام گروه به صورت مخفف شناخته شده باشد،در بار اول استناد،مخفف نام گروه در کروشه پس از نام کامل گروه میآید و در استنادهای بعدی،صرفا شکل مخفف نوشته میشود؛مثال: اولین استناد(سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها[سمت]،1375) استنادهای بعدی(سمت،1375) آثار ترجمه شده برای استناد به اثر ترجمه شده،نام خانوادگی نویسنده اثر به همراه سال انتشار اثر اصلی و سال انتشار ترجمه آن،در حالی که این دو داخل پرانتزند و بین آنها خط مورب(/)قرار دارد،نوشته میشود؛مثال: براون(1980/1363)نقلقولها الف)نقلقول کوتاه برای بیان نقلقولهای کمتر از 40 کلمه،نقلقول در داخل گیومه دوتایی محصور میشود.
استناد درون متنی باید پس از بستن علامتهای نقطهگذاری،آورده شود؛مثال: جونز(1993)به این نتیجه دست یافت: دانشجویان غالبا هنگام استفاده از شیوهنامه انجمن روانشناسان مشکل داشتند خصوصا وقتی که میخواستند برای اولین بار به منابع استناد کنند."