چکیده:
مقاله حاضر به دنبال تبیین نسبت فرهنگ و امنیت نظام جمهوری اسلامی ایران است. مسئله اصلی نویسنده آن است که فرهنگ چگونه در شکلگیری امنیت نظامهای سیاسی نقشآفرینی میکند. نویسنده در پاسخ به این سؤال مدعی است فرهنگ کنشگر نیست و تأثیر آن بر امنیت از رهگذر گفتمانها و نسلهای انسانی حاصل میشود. بر اساس چارچوب نظری ارائهشده در این مقاله، امنیت نظام سیاسی اساسا محصول سازگاری میان گفتمانهای فرهنگی حاکم بر دولت، نسل زنده و نسلهای پیشین است و ناسازگاری میان این سه گفتمان نیز منشأ ناامنی و بیثباتی معرفی میشود. نویسنده بر آن است که این چارچوب نظری به خوبی امنیت نظام جمهوری اسلامی ایران را تبیین میکند و بر این اساس، پیشنهادهای سیاستگذارانهای در حوزه امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران ارائه کرده است.
The current paper aims at illustrating the relationship between culture and security within the system of Islamic Republic of Iran. In this way، the main issue to discuss is that how culture can shape security in a political system? To answer this question، the author states that culture is not an actor and its role in shaping security is done through discourses and generations. Based on the theoretical framework of this paper، security of a political system is a result of compatibility of cultural discourses governing the state، current generation and old generations and if these three are not compatible to each other instability and disorder can emerge consequently. For the author، this conceptual framework can easily explain the issue of security in the Islamic Republic of Iran and so he offers some proposals about policy making in the field of national security of the country.
خلاصه ماشینی:
بر اساس چارچوب نظری ارائه شده در این مقاله ، امنیت نظام سیاسـی اساسـا محصول سازگاری میان گفتمان های فرهنگی حاکم بر دولت ، نسل زنـده و نسـل هـای پیشین است و ناسازگاری میان این سه گفتمان نیـز منشـأ نـاامنی و بـیثبـاتی معرفـی میشود.
فرهنگ ، امنیت ، گفتمان ، نسل ، دولت ، گفتمان معیار، جمهوری اسلامی ایران کلیدواژه ها: * دانش آموخته دکتری روابط بین الملل دانشگاه تهران فصلنامه مطالعات راهبردی سال هجدهم شماره دوم تابستان ١٣٩٤ شماره مسلسل ٦٨ مقدمه نگاه فرهنگی به امنیت یکی از رویکردهای غالب در کنش های گفتاری رهبران نظام جمهـوری اسلامی ایران طی سه دهه گذشته بوده است ؛ به گونه ای که در دیدگاه امام خمینی (ره ) و مقـام معظم رهبری، فرهنگ بنیان اصلی امنیت جامعه بـه شـمار مـیآیـد.
چون برداشت افکار عمومی از نظام سیاسی حاکم ، به طور تکوینی ریشه در گفتمان مسـلط بر کـنش هـای آنـان دارد، گفتمـان مسـلط بـر جامعـه بـه یکـی از مسـائل امنیتـی بنیـادین در سیاست گذاریهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران تبدیل شده است .
1342 1357 1368 ١٣٨٨ و ١٣٧٨ نظام جمهوری اسلامی متکی بر مردم سالاری رژیم پهلوی دینی گفتمان نسل جاری گفتمان معیار گفتمان رسمی شکل (٣): مطالعه موردی سه گفتمان فرهنگی در ایران معاصر و تأثیر سازگاری و ناسازگاری آن ها بر مشروعیت نظام سیاسی نتیجه گیری هدف این مقاله مفهوم پردازی فرهنگ پایه از امنیـت و ارائـه چـارچوبی فرهنگـی در مـورد سـازوکار تهدید و تأمین آن است .