چکیده:
حریم خصوصی معنوی افراد، آن بخش از اعمال و ویژگیهای هر شخص است که ناظر بر شخصیت و هویت اوست که برای عموم آشکار نبوده، وی نیز تمایل به افشای آن نداشته و در صورت افشا، شخصیت او آسیب میبیند. اشخاص هیچگونه ورود و نظارت دیگران بر این قلمرو را برنمیتابند و نسبت به آن واکنش نشان میدهند. این مفهوم، تاکنون در حقوق اسلامی و حقوق ایران بهصورت مستقل مورد بحث قرار نگرفته است. قانونگذار ایرانی، با عنایت به بیسابقه بودن این سازه در فقه و حقوق ایران، بهصورت ناقصی صرفا به حمایت از برخی مصادیق این حق در قانون اساسی و برخی قوانین عادی پرداخته است. این مقاله، با روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع معتبر فقهی و حقوقی ایران، به بررسی چگونگی حمایت از حریم خصوصی معنوی اشخاص در فقه امامیه و حقوق اساسی ایران و طرح حمایت از حریم خصوصی میپردازد.
خلاصه ماشینی:
ir دریافت: 7/2/1394 ـ پذیرش: 22/6/1394 چکیده حریم خصوصی معنوی افراد، آن بخش از اعمال و ویژگیهای هر شخص است که ناظر بر شخصیت و هویت اوست كه برای عموم آشکار نبوده، وی نیز تمایل به افشای آن نداشته و در صورت افشا، شخصیت او آسیب میبیند.
در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز عنوان «حریم خصوصی» استفاده نشده است و صرفاً برخی از مهمترین مصادیق این حق مورد حمایت قرار گرفته است.
هرگونه جستوجو و تفتیش و جمعآوری اطلاعات، راجع به غیر و یا بیان و افشای آنها در فقه امامیه، نقض حریم خصوصی اشخاص محسوب میشود و ممکن است به تناسب، ذیل عناوین سنتی همچون تجسس، غیبت، افشای سر و یا ایذاء مؤمن واقع گردد.
اطلاعاتی نظیر وضعیت زندگی خانوادگی، عادتهای فردی، ناراحتیهای جسمی، را باید جزو حریم خصوصی شخصیتی تلقی نمود؛ زیرا با اطلاع یافتن و یا افشای این دسته اطلاعات، شخصیت و هویت شخص مستقیماً مورد تعرض قرار میگیرد و نیازمند حمایت بیشتری هستند.
A Deliberation on the Limitations of the Juridical Jurisdiction of Legislative Institute from the Thematic Point of view in the Constitutional Law Systems in(England, France, Iraq, Lebanon, Iran) Mojtaba Hemmati / Assistant professor of Legal Sciences mhemmati1358@yahoo.
com Abbas Ali Kadkhodaie / Associate professor of international law, University of Tehran Received: 2015/03/13 - Accepted: 2015/07/29 Abstract One of the requirements of the political system based on the principle of separation of powers is observation of the implementation of the constitution and the law in the legislative process.