چکیده:
این مطالعة، یک پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است که با هدف بررسی اثربخشی رویکرد گروه درمانی معنوی بر افزایش میزان تاب آوری دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهر اصفهان صورت گرفت. جامعة آماری، شامل تمامی دانش آموزان دبیرستان های دخترانة شهر اصفهان در سال تحصیلی 93-1392 می باشد. نمونة آماری، 30 نفر که به شیوة نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به تصادف در دو گروه آزمون (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) قرار گرفته اند. درمان به مدت دوازده جلسه برای گروه آزمون انجام و پرسش نامة تاب آوری کونور و دیویدسون در جلسات پیش آزمون و پس آزمون در دو گروه اجرا گردید. سپس، داده های پژوهش با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس و به وسیله نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های تحقیق نشان می دهند که معنویت درمانی به شیوة گروهی در سطح معناداری (05/0P<) در افزایش تاب آوری دانش آموزان موثر می باشد.
This study is a semi-pilot research conducted on a control group on the basis of pre-test and post-test planning، the aim of which is to investigate the effectiveness of group spiritual therapy approach on increasing the resilience degree of the female high school students in Isfahan. The population sample consists of all the female high school students of Isfahan for the academic year 1392-1393 school. The sample comprises 30 students who were randomly chosen through available sampling and divided into two groups: a test group (15 students) and a control group (15 students). The test group attended twelve therapy sessions. Then، the two groups took part in pre-test and post-test sessions in which Connor and Davidson questionnaire on resilience was distributed. The statistical method of co-variance analysis and SPSS software were used for analyzing the data. The findings of research show that the group spiritual therapy at a meaningful level (P<0.05) is effective in increasing students’ resilience.
خلاصه ماشینی:
"ازاین رو، با توجه به اینکه در جامعة ایرانی و اسلامی ما بسیاری از رفتارها در زندگی فردی و اجتماعی، مستقیم یا غیرمستقیم متأثر از آموزه ها و باورهای معنوی بوده و اغلب با آنها ارزیابی می شوند، به همین دلیل و به علت کمی پژوهش ها در این زمینه در ایران و با توجه به ظرفیت فراوانی که مشاوره و روان درمانی و همچنین دین مبین اسلام و فرهنگ و ادبیات ایرانی دارد، پژوهشگر بر آن شد تحقیقی با هدف بررسی تأثیر مداخلات معنوی به شیوة گروهی بر تاب آوری افراد انجام دهد.
جلسه های اعمال شده بر گروه (آزمایش) جلسه های درمان عنوان جلسات جلسه نخست آشنایی اعضا با یکدیگر و گفت وگو در مورد مفهوم معنویت و دین و تأثیر آن در زندگی فرد جلسه دوم خودآگاهی و ارتباط با خود و گوش دادن به ندای درونی جلسه سوم خودانگاره جلسه چهارم کلمه خدا و ارتباط باخدا و یا هر قدرت برتری که درمان جو به آن ایمان دارد و نیایش و گفت وگوی باخدا جلسه پنجم نوع دوستی (انجام کاری معنوی به صورت گروهی) جلسه ششم ارتباط با مقدسات جلسه هفتم رنجش و عدم بخشش و احساس گناه و بخشش خود جلسه هشتم بخشش جلسه نهم مرگ و ترس از مرگ و رنج جلسه دهم ایمان و توکل به خدا جلسه یازدهم قدردانی و شکرگزاری جلسه دوازدهم جلسه پایانی ابزار پژوهش مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون: برای سنجش تاب آوری، مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون (2003)، (CD-RIS) به کار برده شد."