خلاصه ماشینی:
"»(4) همچنین میفرماید: «هنگامی که خداوند جان پیامبرش(ص)را ستاند گفتیم ما خویش،وارث،خاندان و دوستان اوییم نه دیگران،هیچکس در حکومت او با ما *امام علی(ع)به عنوان وصی رسول خدا اگرچه در مواردی چند به منصوب شدنش از سوی پیامبر(ص)اشاره کرده است،اما با کمی دقت ملاحظه میشود که برخی از این موارد مربوط به اجتحاج در برابر به خلافت رسیدن ابو بکر است.
امام علی(ع)به عنوان وصی رسول خدا اگرچه در مواردی چند به منصوب شدنش از سوی پیامبر(ص)اشاره کرده است،اما با کمی دقت ملاحظه میشود که برخی از این موارد مربوط به اجتحاج در برابر به خلافت رسیدن ابو بکر است؛ یعنی زمانی که مردم هنوز در جو حکومت به وجود آمده توسط پیامبر قرار دارند و خطوط انحراف در ابتدای راه خویش است و هنوز این امید وجود دارد که مردم برای اجرای وصایای پیامبر(ص)،اجتماع کنند.
(15) همچنین در یکی از نامههای خود به معاویه *در حکومت امام علی(ع)اقتدار از دو راه حاصل میشود یکی توجه به افکار و آراء مردم و گنجاندن درک اجتماعی آنها در سیستم حکومتی و دیگر،تکیه بر مشروعیت الهی که میتوان آن را در پرهیزکاری و قدرت اندیشه فردی زمامدار مشاهده کرد.
بنابراین هنگامی قدرت به مقام مشروعیت میرسد و زمامدار به این باور دست پیدا میکند که تصمیمات او درست است که از یک طرف مردم در سیستم تصمیم گیری نقش مؤثر داشته باشند و از سوی دیگر،زمامدار به عنوان یک فرد صاحب نظر و اندیشمند،به دور از وسوسههای شیطانی،قدرت جمع بندی اندیشهها و انتخاب صحیحترین راه را داشته باشد و آراء خود را به عنوان یک فرد متصل به عقل کل و تشکیل دهنده حکومت براساس بعد الهی لحاظ کند."