خلاصه ماشینی:
"دکتر امینی درباره وضعیت مالی و عدم تمکن ایشان برای خرید کتاب میگوید:«وضع مالی پدرم هم طوری بود که نمیتوانست حتی مقداری از این *در روز گشایش کتابخانه امیر المؤمنین،علما،محققان، دانشمندان و طلاب بسیاری دعوت شده بودند،هنگامی که شیخ آقا بزرگ تهرانی به کتابخانه میآید،میگوید:اگر از مردم پروا نمیکردم به درگاه کتابخانه سجده میکردم.
از اینجا آتش عزمی در جان وی شعله کشید و آن پی افکندن کتابخانهای بزرگ بود که از نظر داشتن مأخذ دست اول و امهات و اصول کتب خطی در چاپی بالاترین رقم را حایز باشد،تا بدین وسیله مشکل از سر راه پژوهشگران و محققان و مؤلفان برداشته شود و تا آن همه رنجها و مشقتهایی را که او خود به هنگام تألیف«الغدیر»در سفرها و به هر سو سرزدنها در بسیاری از شهرهایی که به داشتن کتابخانه معروفند دیده بود دیگران نبینند»(3) علامه امینی پس از انتشار جلد یازدهم الغدیر در سال 1372 هـ ق قلم را کنار گذارد و در صدد تأسیس کتابخانه عمومی و بزرگی به نام«مکتبة الامام امیر المومنین علیه السلام العامة»بر آمد زیرا او سختیها و دشواریها را متحمل شده بود و برایش سؤال بزرگی مطرح بود که چرا دانشگاه هزار ساله نجف اشرف فاقد کتابخانه باشد و مؤلفان،محققان و پژوهشگران نتوانند فرهنگ بین المللی شیعه را به دنیا معرفی کنند...
دکتر محمد هادی امینی درباره کمکی که از سوی دولت وقت عراق به این کتابخانه شده، میگوید:دولت عراق چون مشاهده کرد که کتابها،فرشها و هدایایی که از ایران میآید غالبا به کتابخانه امیر المؤمنین(ع)اختصاص دارد."