چکیده:
شیوه قصه گویی را می توان یکی از رایج ترین شیوه های قرآن کریم دانست. کثرت کاربرد این شیوه، ناشی از ویژگی هایی همچون ملموس بودن، القای غیرمستقیم ارزش ها و نیز ایجاد ارتباط عمیق این شیوه با مخاطب می باشد که باعث افزایش میزان تاثیر این شیوه در مخاطب می شود. قصه های قرآن دارای ویژگی ها و اهداف مشخصی هستند که در پژوهش حاضر مورد بررسی قرار گرفته است. از محورهای مهمی که در قصص قرآنی مورد توجه قرار گرفته، بینش بخشی به ارزش هاست. این نوشتار درصدد بررسی «چگونگی بهره گیری قرآن از این شیوه، در جهت بینش دهی به ارزش ها» می باشد؛ یعنی قرآن برای ایجاد آگاهی روشن نسبت به مطلوبیت امری و جلب توجه افراد نسبت به ارزشمندی آن، چگونه از قصه بهره برده است؟ مقاله حاضر با شیوه توصیفی ـ تحلیلی، نحوه بیان و طرح ارزش ها در قصه های قرآن را مورد مطالعه قرار می دهد تا از این رهگذر، بتواند به تقسیم بندی جدیدی در زمینه سبک های بینش دهی قرآن به ارزش ها از طریق شیوه قصه گویی، دست یابد.
خلاصه ماشینی:
"برجسته سازی ارزش با ستایش از فرد متخلق به آن یکی از سبک های قرآن در بینش دهی با شیوه بیان قصه، برجسته نمودن یک ارزش، در فردی است که مورد مدح قرار می گیرد که این امر دلالت بر اهمیت ویژه آن ارزش، در نزد گوینده دارد.
به نمونه هایی از این سبک در ارزش های مختلف، اشاره می شود: توکل و اعتماد به وعده الهی: یکی از ارزش هایی که قرآن با بیان نتایج نیکوی آن در قصه ها، نسبت به آن بینش دهی کرده است، توکل می باشد.
در ذیل، به چند نمونه از ارزش هایی که با این سبک به مطلوبیت آنها بینش دهی شده است، اشاره می شود: عبودیت و بندگی خدا: در قصه های قرآن، به احوال اقوام و اشخاص بسیاری اشاره شده است که به خاطر بندگی نکردن در برابر خداوند، گرفتار عقوبت دنیوی و اخروی شدند؛ و قرآن کریم از این طریق، به ارزشمندی این ویژگی بصیرت می بخشد.
5. عنوان نمودن صفتی ارزشمند در مقام تعبیر از «صالحین» در آیات متعددی از قرآن برای معرفی انسان های شایسته، به جای بیان نام ایشان، عنوان یک وصف ارزشی را درباره آنها به کار می برد؛ و با این سبک، به آن ارزش بینش می دهد.
6. اقرار نیکان به اتصاف به ارزش ها یکی دیگر از سبک های بینش دهی قرآن در داستان ها نسبت به ارزش ها، بیان اتصاف به ارزش ها از زبان انسان های شایسته است؛ یعنی آنها در کلام خود به داشتن چنین ویژگی هایی، اقرار و افتخار می کنند."