چکیده:
در وهله اول به نظر میرسد که کانت درصدد تمایزگذاری جدی میان زیبایی و اخلاق است. این نکته را میتوان از آنجا استنباط کرد که او در تحلیل امر زیبا بر حسب کیفیت، میان امر مطبوع، امر خیر یا اخلاقی و امر زیبا تمایز قائل میشود و اعلام میکند که لذت ناشی از امر زیبا نه برای ارضای تمایلات جسمانی ماست (مطبوع) و نه برای رسیدن به هدفی اخلاقی. از سوی دیگر کانت در برخی از فقرات نقد قوه حکم از نوعی ارتباط میان زیبایی و اخلاق سخن میراند. این نوشتار بر آن است تا با بررسی فقراتی که کانت در آنها از ارتباط میان زیبایی و اخلاق بحث میکند، روشن سازد که چگونه میتوان هم زیباشناسی را از اخلاق متمایز کرد و هم به رابطه زیبایی و اخلاق معتقد بود. پس از روشنسازی نحوه ارتباط، به این پرسش خواهیم پرداخت که چرا کانت چنین ارتباطی را ضروری انگاشته است. بعد از بررسی روشن میشود که زیبایی و اخلاق میتوانند به صورت غیر مستقیم با همدیگر مرتبط باشند. اصلیترین دغدغه کانت در مرتبط ساختن زیبایی با اخلاق، ایجاد پیوند میان آزادی و احساس است
خلاصه ماشینی:
"2-2- زیبایی آزاد و اخلاق کانت در بخش 29 و ذیل بحث «در باب جهت حکم دربارۀ والا در طبیعت» ماحصل نتایج خود را در دقایق چهارگانه، این بار در مقایسه با امر والا بیان میکند و به طور خاص بر روی این نتیجۀ دقیقۀ بی علقگی (تحلیل امر زیبا به لحاظ کیفیت) تأکید میورزد که چگونگی داوری امر زیبا دلالت بر احساس اخلاقی غایتمند میکند: زیبا با والا به مثابه داوری زیباشناختی کلا معتبر با مبانی ذهنی نسبت دارند.
است ترک گوید و به زیبایی طبیعت روی بیاورد تا در آن برای خود لذتی بیابد، ما به این انتخاب او به دیدۀ احترام مینگریم و به او روحی بحث از والا خارج از موضوع نوشتار حاضر است؛ اما باید توجه داشت که کانت در بخش والا نیز به ارتباط میان اخلاق و تجربۀ زیباشناختی اشاره میکند.
به رغم اینکه کانت در قسمت پایانی بخش اول کتابش، ذوق را قوهای برای داوری ایدههای اخلاقی محسوس شده معرفی کرده و پرورش آن را منوط به پرداخت شخص به شناختهای مقدماتی انسانیت و تکامل ایدههای اخلاقی میداند (Kant, 2000: 229)، همچنان آن را خود آیین میداند؛ زیرا داوری آن فقط و فقط مبتنی بر حالت ذهنی هماهنگی آزاد قوای شناختی در مواجهه با فرم یا صورت اثر هنری یا طبیعی است."