چکیده:
زبان یک پدیده زنده و متحول بوده و بسیار پیش آمده که بر اثر عواملی، از جمله تحولات زمانی و مکانی و فرهنگی، ساختار زبان به طور کلی یا بخشی از آن عناصر آن از جمله واژگانش، تغییراتی را بپذیرد. زبان عربی که زبان قرآن کریم نیز می باشد، از این قاعده مستثنا نیست. در مقاله پیش رو به یکی از مباحث علوم قرآن و زبان شناسی، یعنی تغییر معنایی الفاظ بر اساس قرآن کریم و زبان عربی قبل از نزول قرآن و بالاخص شعر جاهلی پرداخته شده تا معلوم گردد که آیا واژگان قرآنی همچنان به معنای گذشته خود در زبان عربی جاهلی به کار رفته است یا آن معنا تغییر کرده و تبدیل به یک اصطلاح قرآنی گشته است و در وضعیت دوم، این تغییرات به چه شکلی می باشد. این بحث، هر چند از دیرباز نزد مسلمانان شناخته شده بود، اما در دوران حاضر، با توجه به گستردگی مباحث زبان شناسی، عمق و گسترش خاصی یافته و منجر به کشف زوایای پنهان واژه های زبان عربی و قرآن گشته است.
خلاصه ماشینی:
در مقاله پیشرو به یکی از مباحث علوم قرآن و زبانشناسی، یعنی «تغییر معنایی الفاظ» بر اساس قرآنکریم و زبان عربی قبل از نزول قرآن و بویژه شعر جاهلی پرداخته شده تا معلوم گردد که آیا واژگان قرآنی همچنان به معنای گذشته خود در زبان عربی جاهلی بهکار رفتهاست یا آن معنا تغییر کرده و تبدیل به یک «اصطلاح قرآنی» گشتهاست و در وضعیت دوم، این تغییرات به چه شکلی میباشد.
7- بررسی تغییر معنایی برخی واژگان قرآنی ذیلا برخی از واژگان قرآنی، صرفا به عنوان نمونه، مورد بررسی قرار گرفته تا معلوم شود که در آنها تغییر معنایی حاصل شده یا نه و در صورت حصول چنین تغییری، ابعاد این تغییر چگونه است؟ 7-1- الله: «الله» نام اصلی و اساسی خداوند و دیگر نامها، اوصاف او میباشند و هر چند که در ریشه این کلمه اختلاف کردهاند و آن را عربی و مشتق از تأله به معنای تعبد یا أله به معنای تحیر یا مرتجل و غیر مشتق از لفظی خاص دانستهاند(أبوحاتم رازی، 1957م، ج2، ص12، 19، 20؛ ابنمنظور، بیتا، ج13، ص467؛ زبیدی، بیتا، ج19، ص9-6؛ فیروزآبادی، بیتا، ج2، ص12؛ زمخشری، 1994م، ص10).
این کلمه با همان معنایی دال بر خود در قرآن، یعنی یکی از خدایان عرب، نزد عرب جاهلی نیز بهکار میرفته است، هر چند وصف قرآنی برای الله، بر خلاف اعراب جاهلی، مطلقا توحیدیاست.